“เปลี่ยนชุดนอนไหม”
“พลอยไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยนเลยค่ะ”
“เสื้อพี่ไง เสื้อยืดของพี่ที่เธอชอบใส่ ใครกันนะที่บอกว่ามันหอมมาก” ไคเลอร์ทบทวนความจำจนคนฟังเผลอยิ้มออกมา
“ให้ยืมใส่เหรอคะ”
“หยิบมาใส่ได้เลย อยากใส่ตัวไหนก็หยิบมา”
“ไม่หวงแล้วเหรอ”
“เคยหวง?”
“เมื่อก่อนไม่เคยค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยแน่ใจ”
“เธอก็รู้ว่าพี่เคยให้เธอได้ทุกอย่าง” ใจคนฟังอ่อนยวบ ทั้งที่พยายามแล้ว พยายามที่จะไม่ให้ตัวเองรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้ แต่มันเกินต้านไปมากจริงๆ
“พี่จะออกไปสูบบุหรี่ ถ้าจะโทรกลับไปบอกใครก่อนว่าวันนี้จะไม่กลับบ้านก็ทำได้เลยนะ แค่อย่าทำมันต่อหน้าพี่ก็พอ” พลอยชมพูเงยหน้ามองคนตัวสูงกว่าอัตโนมัติ ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรไปมากกว่านี้เธอก็เข้าใจคำพูดทุกอย่างเป็นอย่างดี
สุดท้ายก็ทำได้เพียงมองตามคนตัวสูงที่เดินไปหยิบบุหรี่ก่อนจะเดินออกไปที่ระเบียงทิ้งเธอให้ยืนเคว้งอยู่ในห้องตามลำพัง
มือเรียวหยิบโทรศัพท์ม
