แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นทั้งที่พลอยชมพูยังไม่ได้ละโทรศัพท์ออกจากหู ในตอนที่สบตากันเลยเป็นเธอที่รีบวางสาย หากเขาต้องมายืนฟังโค้ชขุนเขาแนะนำหนทางรอดให้ อันนี้ไม่น่าจะได้จริงๆ
สองคนนี้ถูกกันซะที่ไหน น่าจะเจอกันทีไรบรรลัยทุกทีมากกว่า
“คุยยังไม่เสร็จเหรอ อยากให้พี่ออกไปรอด้านนอกก่อนไหม” คนถามดันปลายลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้ม จะว่าจงใจทำให้เธอเห็นว่าเขาไม่โอเคก็คงได้
“คุยเสร็จพอดีเลยค่ะ”
“แล้วไอ้วินว่าไงบ้าง”
“พลอยบอกวินว่าพลอยนอนที่บ้านเพื่อนค่ะ”
“อ๋อ… แบบนี้นี่เอง” ไคเลอร์พยักหน้ารับส่งๆ มองใบหน้าซีดเซียวของอีกคนก่อนจะเดินไปใช้หลังมืออังหน้าผากมนอีกครั้ง
“ตัวยังอุ่นๆ อยู่เลย”
“ทานยาแล้ว คืนนี้นอนพักผ่อนก็คงหายแล้วค่ะ” ตากลมใสตวัดขึ้นมองสบตาคนที่ทำเหมือนห่วงใยกัน อยากจะรู้จริงๆ ว่าความจริงในใจของเขาคือเขาอยากทำแบบนี้จริงๆ หรือเปล่า ขออย่าเป็นการล้อเล่นกับหัวใจก็แล้วกัน
หัวใจด
