“ถ้าจะความคิดเห็นไม่ตรงกันขนาดนี้ก็เลิกคุยเถอะค่ะ” คนบอกเบือนหน้าหนี เท่าที่ดูแล้ว ต่อให้จะคุยกันนานแค่ไหนมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาอยู่ดี เธอไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก สุดท้ายเขาก็ต้องมีข้ออ้างให้กับทุกเรื่องอยู่ดี
“เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น ไม่สบายหรือเปล่า” ร่างสูงขยับเข้ามาหา ไคเลอร์เกือบจะใช้หลังมือแตะที่หน้าผากมน ติดที่เธอเบือนหน้าหลบไปซะก่อน ส่งผลให้แววตาที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วยความห่วงใยหม่นลง
“ไม่เป็นอะไรค่ะ” ท่าทางเมินเฉยทำให้คนที่อยากจะแก้ไขทุกอย่างให้มันดีขึ้นเจ็บลึกๆ อยู่ในอก ไคเลอร์หลุดเสียงผ่านลำคอเบาๆ อย่างเขาต้องเจอแบบนี้สินะมันถึงจะสาสม
“ทำไม การที่พี่จะดูแลเธอบ้าง แม้ตอนที่ไม่ได้อยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็ยังไม่ได้หรือไง”
“พลอยบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไงคะ”
“ต่อต้านชัดเจนแบบนั้นยังจะบอกว่าไม่เป็นอะไรอีกเหรอ”
“พอเถอะค่ะ พลอยเหนื่อยจะคุยกับพี่แล้ว เราเลิกคุยเรื่องนี้กันได้ไหม พลอย
