ขุนเขาและคาลวินช่วยกันเลือกอาหารแล้วกดสั่ง รอคอยไม่นานทุกอย่างก็มาส่งถึงห้อง คนที่เห็นเพื่อนไม่สบายใจคอยทำหน้าที่ปรนนิบัติทุกอย่าง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามีใครอีกคนกำลังคอยให้เขาไปหา แต่ตอนนี้ขุนเขาก็ยังทิ้งเพื่อนไม่ได้เหมือนกัน
อย่างน้อยๆ ก็ให้เพื่อนเขาได้กินอะไรก่อน จากนั้นค่อยหาทางปลีกตัวออกไป
เขาเชื่อว่าการอธิบายต่อหน้ามันดีกว่าการส่งข้อความหรือโทรหาแน่นอน หากฝืนส่งข้อความหรือคุยกันโทรศัพท์ ดีไม่ดีมันมีแต่จะทำให้ความเข้าใจคลาดเคลื่อนและแย่ไปมากกว่าเดิม
“ต้มยำอร่อย มีเห็ดที่เธอชอบด้วย กินเยอะๆ” ขุนเขาตักต้มยำให้คนท้องที่ไม่ค่อยจะสนใจอาหาร เช่นเดียวกับคาลวินที่ช่วยอีกแรง
“ผัดผักด้วย กินเยอะๆ นะพลอย”
การแจ้งเตือนของโทรศัพท์พลอยชมพูยังดังต่อเนื่องอีกหลายครั้ง แต่คาลวินเป็นคนห้าม บอกให้เธอไม่ต้องให้ความสนใจ ปล่อยให้เขาล้มเลิกความพยายามไปเอง เพราะหากเธอเอาแต่สนใจบ่อยๆ ตอนนี้ผลเสียมันไม
