“หนักแล้วล่ะ ว่าจะไม่เข้ามาแล้ว แต่ก็ต้องเข้ามา เพราะไม่อย่างนั้นมันจะดึกไปกว่านี้ ว่าจะมาลาลูกชายสุดที่รักซะหน่อย แต่ก็เห็นอ้อนหนูเอยไม่หยุด ก็เลยต้องขอแหวกเข้ามาหน่อยนะ คงไม่ว่าพ่อใช่มั้ย” คุณคณินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เพราะเขากับภรรยานั้นตั้งใจจะกลับไปนอนที่โรงแรม แต่รออยู่นานแล้ว ทั้งสองคนก็ยังอยู่อย่างนั้น ท่านก็เลยต้องพาคุณกุลธิดาเข้ามา ทั้งที่ฝ่ายภรรยานั้นไม่ต้องการที่จะเข้ามา ท่านคิดว่าแค่โทรมาบอกก็น่าจะพอแล้ว ไม่ต้องเข้ากวนคนที่เขากำลังจู๋จี๋กันอยู่แบบนี้ แต่คุณคณินน่ะสิบอกไม่ฟัง ต้องเข้ามากวนสองคนนี้ให้ได้ เหมือนว่ายังวางความหมั่นไส้ลงได้ไม่หมดอย่างนั้นแหล่ะ
แล้วก็ฝ่ายบุตรชายของท่านนั้น เหมือนว่าจะไม่ได้อายเลยด้วยซ้ำ เขาแกล้งที่จะโชว์หวาน โดยการไม่ปล่อยหญิงสาวและยังกอดเธอไว้อย่างนั้น ส่วนฝ่ายหญิงนั้นก็อายจนแก้มแดง แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะสะบัดตัวออกไปจากอ้อมกอดเขา เธอได้แต่ค่อยๆ ดันต
