18
โมโหเลือดขึ้นหน้า
วันต่อมา...
“ทำไมกินน้อยจัง ลูกสาวแม่ไดเอทเหรอ?” ภาวดีแกล้งแซวลูกสาว หวังจะให้เธอยิ้มได้บ้างเพราะตลอดทางที่ขับรถพากลับมาที่บ้าน เธอเอาแต่ร้องไห้เงียบๆ ไม่ยอมเอ่ยปากอะไร คนเป็นแม่เห็นแล้วก็ปวดใจไม่น้อย
เกวรินเป็นเด็กที่กินเก่งขนาดไหนทุกคนก็รู้ดี แต่นี่แตะข้าวไม่กี่คำก็นั่งนิ่งก่อนจะเหม่อลอยอีกแล้ว
“เกี๊ยว...กินอีกหน่อยสิลูก แม่ตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ”
เห็นลูกสาวไม่มีทีท่าจะตอบสนองจึงตักกุ้งตัวโตในน้ำต้มยำให้อีกหลายตัว
“หนูไม่ค่อยหิวน่ะค่ะ...ขอโทษนะคะแม่”
“ขอโทษอะไรกัน ถ้ายังไม่หิวก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่เอาเข้าตู้เย็นไว้อุ่นให้กินทีหลังก็ได้ เราไปเดินชอปปิงกันหน่อยดีไหม แม่ไม่ได้ซื้อชุดใหม่นานละ”
“คือว่า...”
“ไปเป็นเพื่อนแม่หน่อยน่า~ อยู่ในบ้านก็อุดอู้เปล่าๆ” เธอไม่อยากเห็นลูกสาวตัวน้อยนั่งหงอยแบบนี้อีกแล้ว อย่างน้อยๆ ได้ออกไปข้างนอก เปลี่ยนบรรยากาศบ้างจะได้รู้ส
