21
คิดถึงหนูแทบบ้า
ตกดึก...
ร่างอวบอิ่มในชุดนอนกระโปรงสั้นสีชมพูเดินลงมาที่ครัว หาอะไรในตู้เย็นครู่หนึ่งก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างเสียดายที่ไม่เหลืออะไรให้เธอทานแล้วนอกจากผลไม้กับพวกเครื่องดื่ม
วันนี้ทั้งวันต้องนั่งทานข้าวกับภากร เธอเลยรู้สึกไม่ค่อยเจริญอาหาร เลยทานไปได้แค่เล็กน้อย กลางดึกท้องจึงร้องประท้วงอยู่แบบนี้
“ชิ...กินแค่นมก็ได้...” เกวรินบ่นงึมงำคนเดียว เธอไม่ได้เปิดไฟเอาไว้ เพราะมีแสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาด้านใน แม้จะดูสลัวๆ แต่ว่าก็พอมองเห็นอยู่บ้าง
ฟึ่บ!
“กรี๊ดดด อื้ออ!”
“ชู่วว เฮียเอง”
มือหนาปิดปากเล็กเอาไว้ไม่ให้ร้องเสียงดังไปมากกว่านี้ เพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะตื่นเสียก่อน ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วจึงไม่อยากทำให้วุ่นวาย
“อื้ออ! ปล่อยค่ะ!” เธอดึงมือของเขาออกแล้วถลึงตาส่งไปให้ทีหนึ่ง ท่าทางของเธอนอกจากจะไม่ได้น่ากลัวสักนิดแล้วยังน่ารักน่าฟัดจนเขาหลุดยิ้มอย่างห้ามไ
