22
ผู้ชายสำออย
เช้าวันต่อมา…
ร่างอวบอิ่มลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยสีหน้างัวเงีย เธอยกมือขึ้นขยี้ตาน้อยๆ แล้วรวบผมม้วนเป็นทรงดังโงะลวกๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยความแปลกใจเพราะไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาที่ห้องตั้งแต่เมื่อไหร่
“ชิ…บอกอยู่ว่าให้ปลุกก็ไม่ปลุก” เกวรินบ่นอุบอิบ เดินเข้าไปในห้องครัวก่อนจะเห็นโน้ตลายมือคุ้นตาติดอยู่บนตู้เย็น
‘เฮียทำกับข้าวเอาไว้ให้แล้วนะครับ เคลียร์งานเสร็จเดี๋ยวรีบกลับไปหานะ’
“หึ…ปกติไม่เห็นจะบอก พอหนูงอนก็นึกอยากจะเอาใจใส่ขึ้นมาหรือไง” เธอบ่นกระปอดกระแปด เปิดตู้เย็นออกมาแล้วหยิบอาหารที่เขาทำเข้าไมโครเวฟ เสร็จแล้วจึงนำไปวางบนโต๊ะทานข้าว
“ถึงฉันจะหมั่นไส้คนทำ แต่จะทิ้งก็เสียเปล่านี่เนอะ” คนหิวพยายามหาเหตุผลให้การกระทำของตัวเอง ก่อนจะลงมือทานอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยและหิวโหยเพราะตอนเย็นเมื่อวานไม่ได้ทานอะไรเลยสักแอะ
Trrrrrrrrrrr
Trrrrrrr
ติ๊ด!
“ว่าไงยัยขวัญ
