เฉินเสี่ยวตงกำมือแน่น ฉีกสาส์นท้าหย่าในมือจนป่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขายืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ มองบุรุษร่างกำยำสง่างามตรงหน้า แล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน
"เจ้าอย่างนั้นรึ ผู้เป็นชู้รักของนาง"
"ข้ามีหน้าที่มาส่งสาส์น มิได้มีหน้าที่ตอบคำถาม"
"ตอบมา! หนิงเซียนหยา นางแพศยานั่นเป็นชู้กับผู้ใด"
เฟิ่งซีขยับเข้าหาเฉินเสี่ยวตง กำสาบเสื้อเสนาบดีแน่นเข้า
"หากกล่าวถึงนางอย่างไร้เกียรติอีกเพียงประโยคเดียว ข้าจะตัดลิ้นท่านโยนให้สุนัขกิน"
"จะ เจ้า เจ้าคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"
เฟิ่งซีผลักร่างผอมสูงของเฉินเสี่ยวตงกระเด็นไปด้านหลังหลายก้าว
"หวังว่าท่านจะยอมไปหย่าแต่โดยดี"
"ข้าไม่หย่า!" เฉินเสี่ยวตงตะโกนลั่น ทหารยามรวมถึงสาวใช้เดินอยู่โดยรอบถึงกับมามุงดูเหตุการณ์ เห็นเสนาบดีฝ่ายซ้ายโกรธจนหน้าดำหน้าแดง
"ท่านเคยสัญญากับนางไว้มิใช่หรือ ว่าจะมีนางเพียงคนเดียว"
"มันเป็นเรื่องของข้ากับหนิงเซียนหยา คน
