เมื่อบุรุษหึงหวงย่อมร้ายกาจไม่ต่างจากสตรี ดวงใจทั้งสองเพศนั้นต่างก็อ่อนไหวพอ ๆ กัน ขึ้นอยู่กับว่าผู้ใดให้ใจไปมากกว่า ผู้นั้นย่อมรู้สึกมากกว่า ย่อมเจ็บมากกว่าเช่นกัน
"รถม้าพร้อมแล้วขอรับ" เฟิ่งซีกล่าวขึ้นด้วยเสียงอันดัง
"พรุ่งนี้พวกข้าจะรอต้อนรับท่านเจ้าเมืองอย่างสมเกียรติ" เฟิ่งถงเดินปราดเดียวเข้าถึงตัวคนทั้งคู่
"ท่านพี่ทั้งสองเป็นบุตรชายบุญธรรมของสกุลหนิง เป็นเจ้าของกิจการทุกสิ่งร่วมกับข้า" หนิงเซียนหยากล่าวแนะนำบุรุษทั้งสอง
"มิน่าเล่า ถึงได้หล่อเหลาสง่างามทั้งคู่" หยางลี่เฉวียนมองบุรุษทั้งสองปราดหนึ่ง รู้สึกประหลาดใจไม่น้อยกับท่าทีหวงน้องสาวอย่างออกนอกหน้า
"น้อมส่งท่านเจ้าเมือง" นางกล่าวลา หันกายกลับเข้าไปในหอแดง
สายตาของหยางลี่เฉวียนยังมองตามแผ่นหลังเล็กอย่างไม่วางตา ท่วงท่าสง่างามเด็ดเดี่ยวของหนิงเซียนหยาทำให้เจ้าเมืองหนุ่มสนใจในตัวนาง แม้เพิ่งได้รับตำแหน่งเจ้าเมือง ซ้ำยังย้ายมา
