เจ้าหนูปลาวาฬที่กำลังแผดเสียงร้องพอได้ยินเสียงคุ้นๆ ก็เงยหน้าขึ้นมอง เริ่มหยุดร้องเปลี่ยนเป็นสะอื้นเบาๆ ทำเอาปารารินเสียหน้า
คุณธัญวดีเหลือบมองขวัญดาว “เธอชื่อขิงใช่ไหม”
ขวัญดาวพยายามปลอบเจ้าหนูน้อยอยู่ แต่ว่าก็ได้ยินเสียงเข้มดุที่ถามจึงรีบตอบกลับผู้สูงวัย “ใช่ค่ะ หนูชื่อขิง”
“ดูแลหลานฉันให้ดีๆ ล่ะ ไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่”
“ค่ะ” ขวัญดาวรับคำ เธอเห็นแววตาจับผิดของผู้สูงวัยที่มองสำรวจก็ไม่สบายใจนัก เพราะการที่เธอมาอยู่ในเพนต์เฮาส์ของเตชัสแบบนี้คงสร้างความกังวลใจให้ใครหลายคน แต่มันก็ช่วยไม่ได้ เมื่อเด็กน้อยในอ้อมแขนก็น่าสงสารจนทิ้งไปไม่ลง “งั้นขิงกราบสวัสดีคุณท่านตรงนี้เลยนะคะ ขิงขอพาน้องปลาวาฬไปกินข้าวก่อน แกร้องไห้นานแล้วจะไม่ดีค่ะ”
คุณธัญวดีเห็นแก่หลานชาย เพราะเตชัสบอกว่าแกยังกินไม่อิ่ม “งั้นก็รีบไปเถอะ” คุณธัญวดีโบกมือไล่ แล้วต้องรีบเรียกลูกชายคนโตไว้ทันทีเมื่อเห็นร่างสูงของเตชัสกำลั
