“พี่ชานจะงอนจ้าวจริงเหรอคะ”
คนตัวเล็กที่เดินตามหลังร่างสูงรีบสาวเท้าก้าวไปขวางหน้าเขาเอาไว้ ส่งผลให้ชายหนุ่มหยุดชะงักฝีเท้าลงแล้วแสร้งเบนสายตาหนีไปทางอื่น
“เปล่า”
“แน่ใจเหรอคะว่าไม่ได้งอน”
“ใช่ ไม่ได้งอน”
เธอขมวดคิ้วนิ่วหน้าแล้วมุ่ยริมฝีปากเชิงน้อยใจ ก่อนจะยกแขนกางออกกั้นอีกฝ่ายไม่ให้เดินหนี
“ถ้าไม่ได้งอนแล้วทำไมเอาแต่เดินหนีจ้าวล่ะคะ” เจ้าของใบหน้าสวยเลิกคิ้วถาม แต่กลับถูกสายตาคู่คมตวัดมองมาอย่างเอาเรื่อง
เขาเล่นงอนเธอตั้งแต่อยู่ที่ทะเล ขากลับตอนอยู่บนรถก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา หนำซ้ำพอลงจากรถได้ก็เดินจ้ำอ้าวหนีไม่รอกันอีกต่างหาก
นี่เขางอนจริงจังงั้นเหรอ..
“พี่บอกแล้วไงว่าลองหาวิธีดู”
“วิธีเหรอ”
“ถ้ารู้ว่าพี่กำลังไม่พอใจ ก็ลองหาวิธีที่จะทำให้พี่พอใจดูสิ”
นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายความเจ้าเล่ห์ เหมือนหมาป่าหุ้มหนังแกะที่กำลังหลอกล่อหญิงสาวให้ติดกับ ทำท่าทีดูเป็นมิตรไม่มีพิษภัย
