ALMOND BAR
เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วเหล้าดังกังวาน ยามมือหนาควงมันเป็นวงกลมด้วยสายตาเหม่อลอย ในหัวคิดวกวนแต่เรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนแววตาแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าเขากำลังทุกข์ใจ
ที่ผ่านมาก็มีแต่ความสุขจอมปลอม..
คิรินทร์ที่นั่งดื่มเป็นเพื่อนลอบถอนหายใจ ก่อนจะตบบ่าเรียกสติ ทำให้ชานชวินทร์ฉุดดึงความสนใจตัวเองกลับมามองที่อีกฝ่ายแทน
“เป็นอะไรวะ เห็นมึงนั่งเหม่อมาสักพักละ”
“กูก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“คิดถึงน้องมันเหรอ”
พูดจบคิรินทร์ก็ใช้ศอกกระทุ้งสีข้างเจ้าตัว กระเซ้าเย้าแหย่คนที่มัวแต่เหม่อให้เลิกทำหน้าอมทุกข์สักที
“ช่วงนี้ติดแต่น้องจ้าวเหรอวะ ไม่มาช่วยกูดูร้านเลยนะมึง”
“โทษที กูมีธุระเยอะว่ะช่วงนี้”
พูดจบชานชวินทร์ก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกดื่ม ทำเอาคิรินทร์ส่ายหน้าไปมา เพราะดูก็รู้ว่าอีกคนหลีกเลี่ยงที่จะอธิบาย
แต่ถึงไม่พูดคิรินทร์ก็พอเดาได้ว่าธุระของเพื่อนคืออะไร เล่นหายหน้าหายตาไปไม่แวะเว
