ถึงความสัมพันธ์จะจบลง แต่รักยังคงอยู่กับเขาเสมอ
ตั้งแต่วันที่ก้าวเท้าออกมาจากห้องของชานชวินทร์ จันจ้าวก็ไม่กล้าสู้หน้าเขาอีกเลย ทั้งคู่ต่างหายออกจากชีวิตกันและกันราวกับคนแปลกหน้า
เหมือนเรื่องราวที่ผ่านมาไม่เคยเกิดขึ้น..
เวลาผ่านพ้นจนเปิดภาคเรียนเทอมแรกในรั้วมหาวิทยาลัย เปิดโลกคนที่เก็บตัวให้ได้เจอผู้คนมากขึ้น ทว่ากว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันไม่ง่ายเลย เธอยังคงจมอยู่กับความเจ็บช้ำ แผลรักก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้นในเร็ววัน
ความเจ็บปวดที่ได้รับมาไม่ทุเลาเบาลงเลยสักนิดเดียว
“กว่าพี่จะหาเวลามาหาจ้าวได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ แล้วนี่เราจะคุยถึงเรื่องนี้จริงเหรอ” อาทิตย์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย พลางฝืนยิ้มกลบเกลื่อนเรื่องราวเมื่อสี่ปีก่อน
เขาไม่ได้เตรียมใจมาว่าจะถูกซักถามเรื่องนี้ เริ่มต้นเล่าไม่ถูกเหมือนกันว่าจะอธิบายกับเธอยังไงดี
“แล้วนี่จ้าวได้นอนบ้างหรือยัง”
“ไม่ต้องสนเรื่องของจ้าวหรอก”
“พี่แค่เป
