ฆาตกร..
น้องสาวฆาตกรงั้นเหรอ
จันจ้าวได้แต่ส่ายตาไปมาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ จนอยากให้เขาขยายความให้ชัดเจนว่ากำลังพูดถึงอะไรกันแน่
“พี่ชานพูดถึงอะไร จะ.. จ้าวไม่เข้าใจค่ะ”
น้ำตาเม็ดใสร่วงหล่นบนแก้มขาว ท่ามกลางเสียงลมหายใจที่สั่นระรัวเพราะความกลัว ยามริมฝีปากเหนือร้ายของเขาคลอเคลียอยู่ข้างใบหู
“อยากรู้มั้ยว่าพี่ชายที่เธอเทิดทูนนักหนามันทำอะไรไว้บ้าง”
“.....”
“ไม่รู้ล่ะสิ”
“.....”
“เดี๋ยวเฉลยให้ฟัง”
จันจ้าวลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สายตาไล่มองแผ่นหลังกว้างที่เดินหายเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะหลุบตาลงจังหวะที่เขาเดินกลับมาพร้อมกล่องขนาดไม่ใหญ่มากในมือ
ชานชวินทร์วางกล่องสี่เหลี่ยมลงตรงหน้าเธอ เขาเปิดมันออกแล้วหยิบใบผลอัลตราซาวด์ออกมากางให้เห็น
ข้างในกล่องเต็มไปด้วยข้าวของสะสมจิปาถะของเชอริตา ที่ผู้เป็นน้องชายยังเก็บไว้อย่างดีเอาไว้ดูต่างหน้าเวลาคิดถึง โดยเฉพาะ
