เมื่อฟ้ามืดจันจ้าวก็เป็นฝ่ายขอตัวกลับก่อน พร้อมกับฝากฝังอาทิตย์ให้สิงหาดูแล เธอก้มหน้าอ่านข้อความในแชทกลุ่มเกี่ยวกับคลาสเรียนวันพรุ่งนี้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวไม่มองสองข้างทางเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก
ชายหนุ่มร่างสูงในชุดนักศึกษาโบกมือทักทาย พลันหัวเราะแห้งเมื่อหญิงสาวเดินผ่านหน้าตนไป
เขายกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อ ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามให้ทันอีกฝ่าย
“น้องจ้าว” เสียงทุ้มเรียกชื่อเธอ ส่งผลให้เจ้าของชื่อหยุดชะงักฝีเท้าลง
จันจ้าวหมุนตัวหันหลังกลับไปที่ต้นตอเสียง ดวงตากลมโตเบิกกว้างเล็กน้อย เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเหนือน่านที่ยืนส่งยิ้มกว้างอยู่ตรงหน้า
“พี่เหนือ”
“นึกว่าจะไม่เห็นพี่ซะแล้ว”
“ขอโทษทีค่ะ พอดีจ้าวอ่านแชทกลุ่มอยู่”
เธอกดปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือ พร้อมกับเก็บมันใส่กระเป๋าตามเดิม
“พี่เหนือมาทำอะไรที่โรงพยาบาลคะ”
“พอดีไอ้ชานมันล้มรถ สงสัยติดเหม่อก็เลยแหกโค้งซะเลย”
“รถ
