ถึงตอนแรกจะดูต่อต้านราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด แต่สุดท้ายชานชวินทร์ก็ยอมมาโรงพยาบาลพร้อมกับจันจ้าว โดยที่บรรยากาศบนรถระหว่างทางอึดอัดแทบบ้า เหตุก็เพราะเขาเอาแต่นั่งเงียบจนคาดเดาได้ยากว่าคิดอะไรอยู่
ตอนนี้ก็เช่นกัน..
นัยน์ตานิ่งลึกทอดมองสภาพของคนบนเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้าราบเรียบ ไม่ได้ปริปากแสดงความคิดเห็นอะไรออกมา หลังสิงหาแจ้งว่าอาทิตย์เพิ่งจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยา
ตอนนี้เขารับรู้แล้วว่าอาทิตย์พยายามจะจบชีวิตตัวเอง แต่แค่ยังไม่รู้สาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในสภาพนี้เท่านั้นเอง
อยากรู้แต่ก็ไม่อยากถามเหมือนกัน
“แค่นี้ใช่มั้ย” ชานชวินทร์ตวัดสายตาขึ้นมองสิงหา พลางระบายลมหายใจทิ้งด้วยท่าทางเย็นชา
“พี่มีเรื่องอยากคุยกับเราก่อน”
“งั้นก็พูดมาเลยครับ”
“ออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า”
ทั้งสามคนออกมานั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องด้านนอก ทำเอาสิงหาประหม่าหนัก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เผชิญหน้ากับน้องชายเ
