คำว่าอาทิตย์พยายามฆ่าตัวตายยังวกวนอยู่ในหัวของจันจ้าว เธอทิ้งวิชาคาบบ่ายเพื่อนั่งรถมาโรงพยาบาลทันทีหลังวางสายจากสิงหา โดยที่มีน้ำอิงตามติดมาเป็นเพื่อนด้วยความเป็นห่วงอีกคน
ใจเจ้ากรรมสั่นไหวมาตลอดทาง ได้แต่ภาวนาขออย่าให้อาทิตย์เป็นอะไรไป ในหัวคิดหาสาเหตุไปมากมายว่าอะไรที่ทำให้เขาตัดสินใจแบบนี้
ทว่าคนเดียวที่ตอบคำถามเธอได้ก็คืออาทิตย์..
ร่างบางผลักประตูห้องผู้ป่วยเข้าไป สายตาสบประสานกับสิงหาที่มองมายังเธอ ก่อนสองเท้าจะเดินไปหยุดอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย พลันดวงตากลมโตก็เบิกโพลงเมื่อเห็นรอยแดงรอบลำคอของอาทิตย์
“สวัสดีค่ะ” น้ำอิงยกมือไหว้สิงหา พร้อมกับค้อมศีรษะลงเล็กน้อย
“สวัสดีครับ” สิงหารับไหว้แล้วคลี่ยิ้มให้ หากแต่ใต้ตาแดงก่ำเหมือนคนที่เพิ่งร้องไห้มา
จันจ้าวยื่นมือที่สั่นเทาคว้าเข้าที่มือของอาทิตย์ แววตาสั่นไหวไปมาอย่างรุนแรง ก่อนหยาดน้ำตาจะร่วงหล่นบนแก้มใสกับสภาพของอีกฝ่ายที่ได้เห็น
อาทิ
