ภายในห้องสี่เหลี่ยมเงียบสงัด บนโต๊ะตรงหน้ามีร่องรอยของเบอร์เกอร์ที่ถูกแกะ ข้างกันมีถุงกระดาษของยาและแก้วน้ำวางอยู่
เวลาล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหนไม่อาจรู้ได้ แต่ร่างบางยังคงนอนหลับตาพริ้มบนตักแกร่ง ลมหายใจผ่อนปรนเข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าตัวเธอสบายใจแค่ไหนที่มีเขา
เมื่อรู้สึกปลอดภัยแมวน้อยก็ปล่อยใจอย่างลืมตัว..
ทีแรกชานชวินทร์ยังนั่งเล่นมือถือระหว่างเฝ้าเธอหลับ แต่เหมือนร่างกายของเขาจะเริ่มประท้วงคนที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมา เจ้าตัวยังไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ตั้งแต่ลงเครื่องเมื่อวาน จนเผลองีบหลับไปโดยไม่รู้ตัว
“อือ” ร่างขาวครางงัวเงียในลำคอ ดวงตาปรือขึ้นมองไปรอบห้องแล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง
ยาที่กินเข้าไปก่อนหน้านี้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว แต่ตัวยังร้อนรุม ๆ เหมือนคนจะเป็นไข้ในไม่ช้านี้
ไม่ชอบเลยแบบนี้
เธอเกลียดเวลาตัวเองไม่สบายที่สุด นอกจากร่างกายจะอ่อนเพลียไม่กระปี้กระเป่าแล้ว สมองยังตื้อค
