Ep.5 อยากเป็นคนของโลมา
1524 คำ
….TrrrrTrrrrrr…
" ฮ... ฮะ ฮัลโหล"เสียงแกจะสั่นทำไมเนี่ย
(อยู่ไหน!!)
"!!!" เสียงปลายสายตะคอกเปล่งออกมาบ่งบอกถึงอารมณ์ไม่ดี หรือว่าจะจับได้แล้ว
" เอ่อ….ฉลามว่าอะไรนะ" ภายในใจฉันเต้นเร็ว มือไม้สั่น พยายามคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุด
(อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงไปทำอะไรมา) อึ้ง ใจแทบจะแตกสลายแขนขาแทบร่วงเมื่อได้ยินปลายสายพูดออกมา ฉลามต้องโกรธมากแน่ๆ ถึงได้พูดออกมาแบบนั้น เพราะไม่ว่าฉันจะดื้อหรือเกเรไม่เชื่อฟังฉลามมากแค่ไหน ฉลามก็ไม่เคยพูดหยาบคายกับฉันสักครั้งเลย
"ฉะ ฉลาม ฮึก" ฉันพูดอะไรไม่ออก พยายามกลั้นน้ำตาที่คลอไม่ให้ไหลรินออกมา
(เสียงร้องไห้มาจากไหนวะ เห้ยยย!!! โลมาพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่คุยกับลูกน้องอยู่) อา อ้าววววววคุณพระ!!! อีแม่นั้นเก็บน้ำตาแทบไม่ทัน
"ฮืออออออ โลมาตกใจหมดเลย"
"พี่ขอโทษเด็กน้อย พอดีลูกน้องมันทำงานพลาดน่ะเลยเผลอไป" เห้อโล่งอกไปที นึกว่าจะจับได้ซะแล้ว
"ไม่ได้ว่าโลมาใช่ไหม" เพื่อความแน่ใจ
(ไม่ครับๆ พอดีลูกน้องมันมาขัดพี่ตอนโทรหาโลมาพอดี พี่ไม่ได้ตั้งใจขอโทษครับ) เห้อออค่อยยังชั่ว นึกว่าจะ อ้วกแตกอีกรอบซะแล้วฉัน
"ทีหลังไม่เอาแบบนี้แล้วนะ ใจหายหมด เกือบร้องไห้แล้วด้วย"
พูดจบพร้อมกับปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ไม่ทันแล้ว
(โอ๋ๆ เด็กน้อยพี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่นะครับ)
" 555ก็ได้ค่ะ" ฉันเผลอยิ้มขำเมื่อได้ยินน้ำเสียงร้อนรนพูดปลอบใจฉัน
(แล้วนี่โลมาของพี่กำลังทำอะไรอยู่) จอดเลยฉันเจอคำถามนี้เข้าไป
" กำลังนั่งคิดถึงฉลามอยู่ไง" สีข้างฉันจะถลอกแล้ว
" คิดถึงแล้วเมื่อไหร่จะมาหาพี่ครับ" อีกแล้วสงสัยอยากเจอหน้าน้องจริงๆ รออีกไม่กี่วันนะโลมาจะไปกอดให้หน่ำใจเลย
"คิดถึงโลมาใช่ม๊าาา" ฉันพูดล้อเลียนปลายสายออกมา
"ไม่คิดถึง"
"ง่ะ หึยยยแต่โลมาคิดถึงฉลามนะ"
(55555ครับๆ พี่ก็คิดถึงโลมา)
"คุยกับใคร"
0_0!!!
(เสียงใคร!!!) ปลายสายถามออกมาเสียงเเข็ง ซวยแล้วโลมา ฉันหันไปมองคนตรงหน้าพร้อมกับยกนิ้วชี้ขึ้นมาตรงปากส่งสัญญาณให้ซีเงียบๆ และให้รอตรงนี้ก่อน ฉันเดินออกห่างจากซีประมาณหนึ่งเพื่อไม่ให้ซีได้ยินฉันคุยโทรศัพท์
" เสียงทีวีน่ะ กำลังถึงตอนที่นางเอกกับพระเอกทะเลาะกันเลย แค่นี้ก่อนนะฉลามโลมาจะดูละครต่อแล้ว รักฉลามนะคะ จุ้บ บาย"
(โลมา ดะ…) ฉันกดวางสายทันที
วันนี้ฉันก้าวเท้าไหนออกจากห้องวะทำไมมันดวงดีจัง เห้ออออ
หมับ!!!
"อะ" คนตัวโตที่มายืนข้างหลังฉันตอนไหนไม่รู้ คว้ามือฉันให้หันหน้าเข้าหาเจ้าตัว
" คุยกับใคร" ซีเอ่ยถามฉันน้ำเสียงเเข็ง คนตรงหน้าที่ขมวดคิ้วทำหน้านิ่งเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง ใบหน้าหล่อที่มีน้ำไหลออกมาจากกรอบหน้าและหางคิ้ว ไปวิ่งมาราธอนมาจากไหนของเขา ฉันลากซีไปที่ม้านั่งจับคนตรงหน้าที่ทำหน้าดุนั่งลงเสร็จ ฉันก้มหน้าค้นของให้กระเป๋า อะเจอแล้ว
"!!!!" ซีมีท่าทีตกใจเล็กน้อย เมื่อฉันยกผ้าเย็นซับเหงื่อที่ไหลออกจากใบหน้าให้
"สงสัยจะร้อนมากหน้าแดง หูแดงหมดเลย" เสร็จแล้ว
"เปล่า" พูดจบร่างสูงเบือนหน้าหนี หันหลังให้ฉันพร้อมกับยกมือลูบหน้าตัวเองเหมือนกับกำลังควบคุมอารมณ์อะไรบางอย่างอยู่ เป็นอะไรของเขา แล้วคือบอกเปล่า แต่หูยังแดง หน้ายังแดงอยู่เนี่ยนะ โลมางงเจ้าค่ะ
"ซีแน่ใจนะว่า ไม่เป็นอะไร" ฉันสะกิดหลังคนตัวโตถามเพื่อยืนยันเกิดเป็นลมขึ้นมาโลมาแบกไม่ไหวนะ
"อืม"
"หมีพูห์" สายตาฉันโฟกัสมือใหญ่ที่ยื่นแก้วน้ำทรงกระบอกลายหมีพูห์มาให้ฉัน ว่าแต่พี่แกเป็นอะไรกับหมีพูห์วะดูจะชอบจัง
"ให้โลมาเหรอ"
"อืม" ฉันหันไปยิ้มตาหยีให้ซี หยิบมาดื่มขึ้นทันที อ่า... น้ำมะพร้าวที่ฉันชอบด้วย ร่างสูงยกมือขึ้นขยี้หัวฉันเบาๆ
"หายเวียนหัวยัง"
" หายแล้วค่ะ"ทำไมชอบจับหัวฉันจัง โลมาจะติดเอานะคะ><
"โลมาหิวข้าวแล้ว เราไปหาอะไรกินกันเถอะ" ฉันลุกขึ้นยืนเชิงบอกคนตรงหน้า
" จับมือพี่" เกือบลืมไปเลย มือใหญ่กุมมือฉัน แล้วพาฉันไปกินข้าว
หลังจากกินข้าวเสร็จ เราก็มาอยู่ในร้านกิ๊ฟช็อป ทว่า ระหว่างที่เลือกของอยู่นั้นสายตาฉันก็ดันไปเจอตุ๊กตาตัวเหลืองๆ สวมใส่เสื้อสีแดงเข้า บังเอิญจริงๆ ฉันหยิบที่คาดผมพร้อมกับส่งสายตาระยิบระยับให้คนตรงหน้าที่มองมือฉันเหมือนกับเจอตัวประหลาด
"ไม่ใส่" ร่างสูงพูดเสียงเเข็งปนดุถอยห่างจากฉันหนึ่งก้าว ยังไงก็ไม่รอด ^^ ฉันหยิบที่คาดผมตุ๊กตาหมีพูห์เทียบกับคนตรงหน้า ดูเข้ากันออก
"ทำไมล่ะ โลมาว่าดูเข้ากันออก"
"พี่-ไม่-ใส่สัตว์ประหลาดนี้เด็ดขาด" -__- ถึงขนาดสัตว์ประหลาดเลยเหรอ
"ไหนบอกว่าวันนี้จะตามใจโลมาไงคะ" ฉันแกล้งทำเป็นน่าเศร้าก้มหน้าเก็บที่คาดผมไว้ที่เดิม
"เห้อ โอเคพี่ยอมใส่ก็ได้" เท่านั้นแหละ ฉันหยิบที่คาดผมใส่ให้ซี แต่ใส่ไม่ถึง จะสูงไปไหน
"ก้มลงหน่อย โลมาใส่ไม่ถึง"
"กะ… ใกล้ไปแล้ว" ร่างสูงโน้มตัวลงมาให้ระดับหน้าเท่ากันโดยที่จมูกเราห่างกันแค่ไม่กี่เซ็น
"หึ หน้าแดง" ซีกระตุกยิ้มมุมปากใช้นิ้วชี้เขี่ยจมูกฉันเบาๆ ฉันผละออกจากร่างสูงทันที
" คะ ใครหน้าแดง โลมาแค่ร้อน" ใช่ฉันร้อน ต้องร้อนแน่ๆ
" ร้านเปิดแอร์"จะขยี้ไปไหน
" กะ ก็คนมันร้อนอะ ไม่รู้แหละไปเลือกต่อดีกว่า" เมินการจับผิดของคนตรงหน้าเป็นหันไปสนใจเลือกของต่อ
"อะ!! อะไรเนี่ย" ร่างสูงหยิบที่คาดผมมาให้ฉัน
"โลมาเลือกให้พี่แล้ว ถึงตาพี่เลือกให้โลมาบ้าง"ซีกลั้นขำอมยิ้ม ดันไหลฉันเดินไปดูหน้ากระจก 0o0
"เหมาะดี" what!!! ขะขิขี้ เอ่ออ… อุ่นจิเนี่ยนะ อะไรคือดูแล้วเหมาะ
" อี๋~ไม่เห็นเหมาะเลย" ยกมือขึ้นเตรียมจะหยิบออก แต่… -__-
"ห้าม-เอา-ออก" ชัดถ้อยชัดคำ อืมมมมแล้วคือจำเป็นต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นเลยรึ
" โลมาไม่อยากใส่" คนตรงหน้าขมวดคิ้วทำหน้าจริงจัง
"ก็น่ารักดี" ซีจัดทรงที่คาดผมอุ่นจิและผมหน้าม้าไว้บนหัวฉันให้เข้าที่เข้าทาง พร้อมกับยิ้มออกมาทำหน้าเหมือนเจอของที่พลัดพรากจากกันเป็น 10 ปี อีแม่จะบ้า!!
"ถ่ายรูปคู่กัน" พี่แกยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน จับฉันให้หันหน้าเข้าหากระจกพร้อมกับโอบรอบคอจากทางด้านหลัง ใกล้ไปแล้ว
"หึ ถ่ายสิ" ซีก้มมากกระซิบข้างหูฉันเพื่อเรียกสติ แชะ แชะ
" โลมาถอดได้ยัง" ขยับออกจากอ้อมกอดคนตัวโตแล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้ซี
" อืม เดียวเลือกให้ใหม่" ยังจะเลือกให้อีกเหรอ เอาเลยค่ะ เอาที่พี่สบายใจเลย ร่างสูงอมยิ้มทำหน้าเอ็นดูยื่นมือมาถอดที่คาดผมตุ๊กตาอุนจิออกจากหัวทำไมรู้สึกเหมือนโดนแกล้งวะ -__-
" คราวนี้ไม่เอา อันน่าเกลียดนะ" ฉันกอดอกมองดูซีที่กำลังเลือกให้อยู่ โลมาไม่ไว้ใจเจ้าค่ะ
" ได้แล้ว " ซีหยิบที่คาดผมใส่ให้ฉัน
"ทำไมต้องพิกเล็ต" พี่แกน่าจะชอบดูการ์ตูนหมีพูห์มากแน่ๆ ช่างเข้ากับหน้าพี่แกจริงๆ
"ไม่รู้สิ เห็นในรูปมันคู่กัน" ซีชี้ไปที่รูปโปสเตอร์ อ่าาาาก็ยังดีกว่าอุนจิแหละ
"ก็ต้องแน่อยู่แล้วเพราะหมีพูห์กับพิกเล็ตเป็นเพื่อนสนิทกัน" พูดขิงคนตัวโตซะหน่อย เห็นอย่างนี้โลมาก็ดูมานะจ๊ะ
"แต่สำหรับพี่ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับโลมา" ฉันขมวดคิ้วมึนงงกับคำพูดคนตรงหน้า
" ก็ต้องไม่ใช่เพื่อนสิคะ ซีอายุมากกว่าก็ต้องเป็นพี่" พยักหน้ากับคำพูดตัวเอง พูดอีกก็ถูกอีกโลมา
" (-__-) (-__-) ไม่อยากเป็นพี่"
" ไม่เป็นพี่แล้วจะเป็นอะไร" ซียกยิ้มมุมปากเดินเข้าหาฉันใกล้ๆ ฉันก้าวถอยหลังหนีร่างสูงที่ขยับมาเรื่อย บ้าจริง!! ทางตัน ร่างสูงใช้แขนทั้งสองข้าง ท้าวกำแพงไม่ให้ฉันหนีได้ ( (( (^-^!) ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ กระซิบข้างหูฉัน
"อยากเป็นคนของโลมา"
- ผู้เขียน
