(เชี่ยยยยเอ๊ย !!! คนบุกรุกเหี้ยอะไร เมีย….....เมียมึง ไอสัตว์)
“!!!!!”
ตุ้บ!!!
เสียงโทรศัพท์หลนลงพื้น เหมือนกับว่าหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ สมองหยุดสั่งการชั่วคราว ตาคมเบิกกว้างเมื่อเพื่อนของเขานั้นเปิดประตูและกำลังเล็งกระบอกปืนไปทางที่มีร่างบางนั่งหันหลังให้อยู่ เมื่อตั้งสติได้สองเท้ารีบวิ่งฝ่าเพื่อนอย่างฉับพลันเอื้อมมือไปคว้าร่างบางมากอดแนบอกแน่น
“พวกมึงหยุด!!!!” น้ำเสียงที่คุ้นเคยตวาดเพื่อนเสียงดังจนร่างบางในอ้อมกอดสะดุ้งตกใจ
“.......” สายตาดุคมกริบมองกระบอกปืนในมือเพื่อนนิ่ง เขาโลมาจะเห็นสิ่งนี้ไม่ได้
“เก็บมันลงเดียวนี้!!! กูบอกว่าให้เก็บลงไงวะ”
“เฮือก!!!” มือเล็กกำเสื้อผมแน่น ผมชะงักนิ่งเมื่อรับรู้ได้ถึงความสั่นกลัวของน้องที่อยู่ในอ้อมกอดผม เผลอตะคอกเสียงดังจนได้ แม่งเอ๊ย!
“นี่มันอะไรกันวะ” พวกมันเก็บปืนตามที่ผมบอกด้วยความมึนงง
“....”
“มึงคิดว่ามันฟังกูอยู่ไหมวะ” ชิริวหัน
