“กานต์ไม่พูดซ้ำนะคะ พูดไปแล้ว”
“เอาตรงๆ นะ”
“ก็พูดมาเถอะค่ะ เห็นพี่พิมพ์พูดอ้อมโลกอยู่เป็นนานสองนาน”
“ภูเขารักฉัน เขาอยากอยู่กับฉัน เธอเข้าใจไหม”
“แล้วไงคะ”
“นี่กานพลู!!!” พิมพ์ประภาแทบถลาไปตบหน้าอีกฝ่ายให้หน้าหัน
“คะ”
“เดี๋ยวนี้พูดจาวกวนกวนโมโหนะ”
“แล้วเดี๋ยวนี้พี่พิมพ์ไม่พูดจาหวานๆ แล้วเหรอคะ”
“เอาเถอะ ฉันจะบอกว่าภูเขารักฉัน เขาอยากเลิกกับเธอเต็มทน เลยหนีมาอยู่กับฉันที่นี่ เข้าใจหรือยัง เข้าใจแล้วก็เลิกกับเขาซะ”
“ที่คุณภูเขาบอกกานต์ว่ามาทำงาน หมายความว่าเป็นข้ออ้างเหรอคะ ที่แท้อยากหนีมาอยู่กับพี่พิมพ์”
“ใช่ เข้าใจถูกแล้ว” พิมพ์ประภาเหยียดยิ้ม เชิดหน้าขึ้นอย่างผู้มีชัย เธอคิดว่าอีกฝ่ายต้องสลด เพราะเรื่องที่เธอปั้นแต่งขึ้นมาเป็นเรื่องที่กานพลูต้องเชื่อ
“กานต์เข้าใจที่พี่พิมพ์พูดแล้วค่ะ พูดอ้อมโลกวกวนอยู่ตั้งนาน เอาเป็นว่าเรื่องนี้กานต์จะไปถามคุณภูเขาตรงๆ ไปเลย และถ้าเขาต้องการแ
