ให้มันได้แบบนี้สิวะ!!!
“พิมพ์ไม่ไปนะคะภูเขา”
“ผมก็บอกแล้วไงว่าไม่ให้ใครฉุดคุณไปไหน แต่กานพลูเป็นเมียผม ผมไม่ยอมให้ใครเอาไปต่อรองเด็ดขาด” กานพลูรู้สึกว่าทัศกรกำลังป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าสถานะของเธอคือคนสำคัญของเขา
“บอกแล้วไงว่าจะช่วย” เชาวน์ก้มลงมากระซิบ กานพลูรีบหนีจากอ้อมแขนของเชาวน์ เพราะทัศกรกำลังมองมาด้วยสายตาพิฆาต เชาวน์แกล้งปล่อยเหมือนเสียดาย เขายั่วญาติผู้น้องได้ผลเกินคาด
“ก็ได้ ถ้าหล่อนยอมไปกับฉัน นายก็ไม่ขัดขวางใช่ไหม”
“ผมเคยขัดขวางอะไรพี่ แต่พิมพ์เขาไม่ยอม เขาเป็นเพื่อนผม ผมไม่ยอมให้เขาโดนฉุดหรอก”
“สุภาพบุรุษชะมัด!”
“พิมพ์ไม่ไปกับเขานะคะภูเขา” พิมพ์ประภาบอกอย่างร้อนใจ กลัวทัศกรจะยอมมอบเธอให้เชาวน์
“พี่เชาวน์ไม่กล้าทำอะไรคุณหรอกครับ ผมอยู่ทั้งคน”
“งั้นฉันจะค้างที่นี่” เชาวน์พูดหน้ามึน รู้อยู่ว่าไม่มีใครต้อนรับในตอนนี้ แต่เขาจะนอนที่นี่ซะอย่าง ใครจะทำไม
“ใครอนุญาต” ทัศกร
