“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะป้า” พิมพ์ประภาหยิบปืนออกมาจากรถยนต์
“ว๊าย! อกอีแป้นจะแตก คุณพิมพ์ระวังตัวด้วยนะคะ” กานพลูทำท่าจะตามพิมพ์ประภาลงไป แต่ป้าทับทิมรีบดึงเสื้อเอาไว้
“อย่าไปเลยค่ะคุณกานต์ คุณพิมพ์น่ะมีปืนไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“แต่เราจะปล่อยให้พี่พิมพ์ลงไปคนเดียวเหรอคะ” กานพลูพูดยังไม่ทันจบประโยค พิมพ์ประภาก็เดินมาเปิดประตูรถ
“แฟนเก่าของภูเขาน่ะ แขนภา... เขาโดนซ้อมได้รับบาดเจ็บ จะเอาไงดี” พิมพ์ประภาแสดงสีหน้างุนงงเหมือนกันว่าทำไมแขนภาถึงมาอยู่ที่นี่ได้ แต่เธอก็รู้จักแขนภาจากที่คนในไร่เคยพูดให้ฟังตอนคบกับทัศกรใหม่ๆ
“รีบไปช่วยเค้าสิคะ” กานพลูพูดก็จริงแต่ลงไปดูสภาพของแขนภาด้านล่างแล้ว ใครห้ามปรามก็ไม่ฟัง
“ตายแล้ว สภาพแบบนี้ต้องพาไปหาหมอแล้วค่ะ” กานพลูเรียกให้พิมพ์ประภากับป้าทับทิมมาช่วย ป้าทับทิมพอเห็นว่าแขนภาบาดเจ็บสาหัสก็รีบลงไปช่วยทันที
“จะพาไปหาหมอเหรอ” พิมพ์ประภาเอ่ยถาม
“ใช่ค่ะพี่พิ
