“ใช่” เขาไม่ได้เดินเข้ามาใกล้ นั่นคือสิ่งที่กานพลูคิดว่าดีแล้ว นี่เธอก็อายจะแย่ ยิ่งลูกสาวตัวน้อยได้ยินเสียงคุ้นเคยของบิดาก็เหลือบตามอง เหมือนจะเชิญชวนให้มากินนมด้วยกันเสียอย่างนั้น ทัศกรเองเหมือนจะรู้ ตอนแรกไม่ได้เดินเข้าไปหาลูกสาว แต่ตอนนี้เดินเข้าไปตามคำเชิญชวน
“อร่อยเหรอลูก” เขาเอ่ยถาม เจ้าตัวเล็กคาบจุกนมแม่อยู่ก็โต้ตอบกับพ่อทางสายตา กานพลูหน้าแดงลามไปถึงใบหู
แน่ะ! ยายหนูทัดดาวเหมือนจะบอกคนเป็นพ่อว่า อยากรู้ว่าอร่อยไหมก็มาชิมด้วยกันสิ
“เดี๋ยวกานต์จะรีบเก็บของเมื่อให้นมยายหนูเสร็จนะคะ คุณภูเขาออกไปก่อนได้ไหมคะ”
“เธอไล่ฉัน แต่ลูกไม่ได้ไล่นะ” เขายังตอแย กานพลูเลยเบี่ยงหลบ หันหลังให้เขา พาลูกสาวไปกินนมอีกด้าน เธอไม่ได้ยินเขาพูดอะไรนอกจากหัวเราะ แต่ไม่ได้เป็นไปด้วยความเอ็นดู เธอว่าเขาหัวเราะแปร่งๆ พิกล ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาเดินห่างออกไป แต่ก่อนที่เขาจะงับประตูปิด เธอได้ยินเขาพู
