“ไม่ใช่นะครับ คุณภูเขากำลังเข้าใจผิด” คุณหมอหนุ่มรีบอธิบายทันที
“พอเถอะ คุณลุงทนายให้ฉันมาตามเธอไปฟังพินัยกรรม” กานพลูทำตัวไม่ถูก เธอกะพริบตาปริบๆ พยายามยืนให้มั่นคงเอาไว้ ในขณะที่เกียรติควักยาดมออกมาให้ อาการของเธอจึงดีขึ้น ทัศกรไม่ได้สนใจไยดีว่าคนตรงหน้าไม่สบายหรือเป็นอะไร เขาพูดเสร็จก็เดินจากไปด้วยฝีเท้าหนักๆ
“น้องกานต์รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวคุณภูเขาจะไม่พอใจเอาอีก” เกียรติมองอย่างเห็นใจ กานพลูไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเธอต้องไปร่วมฟังพินัยกรรมในครั้งนี้ด้วย เธอไม่ได้คิดไปว่าคุณหญิงช่อทิพย์จะให้ทรัพย์สมบัติอะไรเธอหรอก เพราะตนเองเป็นแค่คนอาศัย และตนก็ไม่เคยอยากได้อะไรจากใคร เท่าที่ท่านเมตตานำเธอมาชุบเลี้ยงให้สุขสบายมีกิน มีที่ซุกหัวนอนทุกวันนี้ก็เป็นพระคุณอย่างใหญ่หลวงแล้ว
ทนายสมชายอ่านพินัยกรรมอย่างละเอียดและชัดถ้อยชัดคำ ทัศกรโมโหมากเมื่อพินัยกรรมถูกอ่านจนเสร็จสิ้น ในพินัยกรรมระบุชัดเจนว
