“แต่กานพลูอนุญาตไหมล่ะ ปกติชื่อเล่นเขาต้องให้พ่อแม่ตั้งให้”
“กานพลูน่ะไม่ว่าอะไรหรอก ใครตั้งให้ก็ได้ ยายหนูจะได้มีชื่อเล่นเสียที” ทัศกรตอบเสียเอง กานพลูรู้สึกขมในปาก เธอเหมือนไม่มีสิทธิ์ในตัวทัดดาว ตามฐานะเป็นแม่คนหนึ่ง ใครอยากทำอะไรก็ทำ แต่พอคิดอีกทีบุตรสาวจะได้มีชื่อเล่นก็ดีเหมือนกัน
“ต้องถามเจ้าตัวสิคะ ภูเขาแย่งตอบเสียหมด” พิมพ์ประภาดุทัศกร หันมายิ้มหวานให้กานพลู เธอเลยต้องยิ้มตาม
“แล้วแต่คุณพิมพ์เถอะค่ะ”
“เรียกพี่ดีกว่าจ้ะ เรียกคุณดูห่างเหินกันจัง กานพลูอายุน้อยกว่าพี่นะ” พิมพ์ประภา ยิ้มให้ ทำตัวเป็นกันเองจนกานพลูหายเกร็งไปได้มาก
“ค่ะ”
“พูดน้อยจัง ถ้าอยู่กับพี่ พี่แย่งพูดหมดเลยนะ”
“แล้วจะตั้งชื่อยายหนูว่าอะไรดีล่ะ” ทัศกรเอ่ยถาม
“ชื่อทัดดาว ให้ชื่อหนูทัดดีไหมคะ”
“ก็ดีนะ” ทัศกรเห็นด้วยทันที
“ให้ชื่อเล่นเหมือนภูเขาก็ยากอีก ถ้าเป็นผู้ชายว่าไปอย่าง แต่ชื่อทัดดาวก็คล้องจองกับทัศ
