“นอนไปก่อน รอให้น้ำเกลือหมดขวด คืนนี้ฉันจะให้เธอทำงานแน่นอน” เขากระซิบบอกที่ริมหู กานพลูหน้าแดงจัดลามไปถึงใบหู ใบหน้าที่ซีดเซียวแต่แรกแปรเปลี่ยนไปในทันที
หญิงสาวเม้มปากแน่น ทั้งน้อยใจทั้งอับอาย เธอมีค่าแค่เพียงเครื่องระบายความใคร่บนเตียงนอนของเขาเท่านั้นใช่ไหม เขาเลยเมตตาปรานีช่วยรักษาชีวิตเธอเอาไว้เพื่อจะได้อยู่เป็นทาสคอยรองรับอารมณ์ของเขาต่อไป
“คุณภูเขาคะ” กานพลูเรียกเขาเอาไว้เมื่อเขาหันหลังทำท่าจะเดินออกจากห้องไป หลังจากพูดให้เธอเจ็บใจได้แล้ว เขาชะงักหันกลับมาเลิกคิ้วมองอย่างยียวน กานพลูไม่เคยเห็นลุกแบบนี้ของเขามาก่อน เธอเองปรับตัวกับความร้ายกาจอย่างปัจจุบันทันด่วนของเขาไม่ได้เหมือนกัน
“มีอะไร” เขาเอ่ยถาม
“คือว่ากานต์...”
“หรือว่าจะให้บริการฉันตอนนี้เลย” เขาเดินเข้าหา กานพลูสะดุ้ง รีบใช้มือดันแผ่นอกเขาเอาไว้
“ไม่ใช่นะคะ”
“แล้วเรียกทำไม” เขาเลิกคิ้วถาม กวาดมองเรือนร่างของเธออย่างไ
