“กานต์เข้าไปทำความสะอาดให้คุณภูเขาแล้วนะคะ”
“เข้าไปตอนไหน ทำไมฉันไม่เห็น” เขาทำเสียงขึงขัง
“ก็เข้าไปทำตอนที่คุณไม่อยู่น่ะค่ะ”
“ทำไมไม่เข้าไปทำตอนที่ฉันอยู่”
“กานต์กลัวจะเป็นการรบกวนคุณภูเขาค่ะ”
“แต่ฉันคิดว่ายังไม่สะอาดนะ เธอต้องไปทำความสะอาดห้องฉันใหม่”
“ก็ได้ค่ะ” พอเธอตอบ เขาก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“เสื้อผ้าก็ไม่รู้จักจัดให้เข้าที่เข้าทาง ห้องก็รก เป็นเมียประสาอะไร”
“กานต์จัดแล้วนี่คะ”
“เถียงคำไม่ตกฟาก ตามฉันไปดูเลย” ประไพเข้ามาดูแลทัดดาว ในขณะที่กานพลูถูกลากไปที่ห้องของทัศกร
“เห็นไหมว่าห้องรกมาก”
“แม่เจ้า!” กานพลูอุทานอ้าปากค้างกับห้องที่รกๆ ของชายหนุ่ม เธอมองหน้าเขาตาปริบๆ
“เห็นไหมล่ะว่าเธอไม่ได้ทำอย่างที่ปากพูด ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้นทำไม คิดว่าฉันพูดเล่น เพื่อจะหลอกเธอมาฟัดหรือไง หลงตัวเองชะมัด”
“แค่กๆๆ” กานพลูสำลักน้ำหูน้ำตาไหล ใช้คำว่า “ฟัด” เชียวเหรอนี่
“เป็นอะไร คิด
