Ep.5
Janjao talk.
"วันนี้ไทม์ว่างเหรอ ?" ฉันถามขณะที่เรากำลังเดินเล่นพลางดูของอะไรไปเรื่อย ไทม์ชวนฉันมาเดินเล่นต่อหลังจากกินข้าวและดูหนังเสร็จ ฉันก็เลยอดแปลกใจไม่ได้ เพราะวันนี้เขาดูชิวเกินไป ปกติทุกครั้งที่ไทม์บินมากรุงเทพฯ เขาต้องทำงานและไม่ค่อยมีเวลาว่างนานๆ แบบนี้สักเท่าไร
"ไม่ได้ว่างหรอก" ไทม์หันมายิ้มกว้างให้ฉัน
"อ้าว แล้วทำไม..."
"ไทม์แค่จัดลำดับความสำคัญน่ะ"
">/////////<" ฉันรีบหันหน้าหนีเขาไปอีกทางทันที เมื่อสายตาและสีหน้าของเขามันร้อนซะเหลือเกิน ฉันทนไม่ไหวหรอกนะ หมายถึงหัวใจน่ะ มันทำงานหนักเกินไป
"แต่ไทม์อยากมาอยู่จริงๆ นะ"
ยัง ยังไม่หยุดอีก
"มะ...มาสมัครงานสิ คนสวนยังว่านะ" ฉันหันกลับไปคุยเล่นกับเขาอีกครั้ง แต่พอเจอประโยคต่อมาของเขา ก็ทำฉันแทบไปไม่เป็นอีกครั้ง
"แล้ว...ตำแหน่งลูกเขยล่ะ ว่างมั้ยครับ" เขาถามพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยสายตาจริงจัง ผิดกับแววตาขี้เล่นก่อนหน้านั้นมาก
"เอ่อ...ไทม์ มะ...หมายความว่า...?" ฉันถามด้วยใจที่มันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะและไม่สามารถควบคุมได้ ล้อกันเล่นใช่มั้ย
ไทม์ยื่นมือมาจับมือฉันไปกุมไว้ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองฉันอีกครั้ง ก่อนจะพูดขึ้น
"จันทร์เจ้า..."
"?"
"เป็นแฟนกับไทม์นะครับ"