เจ้านาย.....
"หม่ามี๊ค๊าบบมาดูรถเร็วค๊าบบ คุงลุงซื้อให้น้องคุณค๊าบบบบบ" เสียงของลูกตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ให้มาดูรถที่ทางบริษัทเพิ่งนำมาส่ง แต่ไม่รู้เป็นอะไรที่จู่ๆ ก็รู้สึกกลัวสายตาของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูก คืออยู่ๆ ก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาซะงั้นเมื่อมองเข้าไปในแววตาคู่นั้น มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้กับทิชา มันบอกไม่ถูกอ่ะจะว่ากลัวเหรอ ทำไมเขาต้องกลัวเขาไม่ได้ทำอะไรผิด....หรือเปล่า??
"หม่ามี๊เร็วๆ ค๊าบบมานั่งด้วยกันเร็วๆ ค๊าบ" น้องเจ้าคุณตะโกนพร้อมกับกวักมือเรียกและยิ่งทิชาเดินเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ความกลัวก็เพิ่มขึ้น กลัวไรวะกู เขาตั้งคำถามในใจ
"พี่นายคะ" แค่ทิชาเรียกชื่อของเขาเขาถึงกับสะดุ้งอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"อ่ะ เอ่อ อะไร" เขาตอบเสียงสั่น
"ทำไมเสียงพี่สั่นแปลกๆ "
"ป่ะ เปล่า ปกติดี"
"คิดว่าดีใจที่ได้รถคันใหม่"
"ก็..คงอย่างงั้นมั้ง"
"หม่ามี๊ค๊าบรถคันนี้เป็นของน้องคุณนะค๊
