ทิชา....
วันต่อมา....
ตอนนี้เธอเตรียมตัวออกจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ และตอนนี้ทุกคนรู้แล้วค่ะว่าเธอหายความจำเสื่อมเพราะเมื่อวานพี่นายได้โทรไปบอกทุกคนด้วยตัวเขาเองแล้วก็โดนคุณป้าอนงค์บ่นจนหูชาไปเลยที่ไม่ยอมบอกว่าเธอนอนโรงพยาบาลถึงสามวันเต็มๆ
"ทิชา"
"หื้มมม มีอะไรเหรอฮัท"
"เธอจะบอกความจริงกับเด็กๆ เมื่อไหร่ว่าคุณลุงที่เด็กๆ เรียกจริงๆ แล้วเป็นพ่อของพวกแก"
"เรื่องนั้นพี่นายบอกเขาจะพูดเอง"
"อืมมม งั้นเหรอ"
"ว่าแต่นายโอเคมั้ยที่เรา...เอ่อเรากับพี่นาย..." เธอไม่รู้ว่าฮัทจะรู้สึกยังไงที่เห็นเธอกับพี่เจ้านายปรับความเข้าใจกันได้ เรื่องที่ฮัทชอบเธอเธอรู้แต่เธอกับฮัทเป็นได้แค่เพื่อนกันจริงๆ ที่ผ่านมาเขาเป็นเพื่อนที่ดีคอยอยู่เคียงข้างเธอ เธอรู้สึกผิดเหมือนกันที่ไม่สามารถรักฮัทได้ในแบบอื่นแต่ฮัทเขาเข้าใจทุกอย่างนะ เขาบอกว่าเรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้แต่เขาก็จะขอดูแลเธอไปแบบนี้ตลอดไปบางทีความสัมพั
