หลงเด็ก

แก้แค้น

เซอร์เวย์talk

"มึงไปสืบมาว่ามนัสท์ย้ายไปอยู่ที่ไหน ให้เร็วที่สุด" ผมกดโทรหาไอ้ไทม์หลังจากที่ลงมาจากห้องมิ้นท์

"ครับ "

ผมไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน แต่ผมจะตามเธอไปแน่นอนเธอหนีผมไม่พ้นหรอก

~ติ้ง ~

ไม่นานไอ้ไทม์ก็ส่งที่อยู่ของมนัสท์มาให้ ผมรีบขับรถไปตามที่อยู่ไม่นานก็ถึง เรื่องคีย์การ์ดห้องเธอก็ไม่ยากเกินความสามารของผมหรอกครับ ผมเดินขึ้นไปบนห้องเธอและแตะคีย์การ์ดเข้าห้องเธอไป

"นี้มาได้ไงอะ" เสียงของมนัสท์มองมาที่ผมอย่างตกใจ

"คิดถึง" ผมเดินเข้าไปตรงหน้าเธอ ผมไม่เห็นหน้าเธอมาเกือบสองอาทิตย์ไม่ได้กอดไม่ได้หอมไม่ได้กลิ่นตัวเธอ ครั้งนี้ผมต้องทำยังไงก็ได้ให้กลับไปกับผม

"ออกไป นายควรจะมีมารยาทให้มันมากว่านี้หน่อยนะ" เธอไล่ผมออกจากห้อง เธอไม่คิดถึงผมเลยหรอ

"มนัสท์เฮียคิดถึง" ผมว่าแล้วคว้าเธอมากอด

"นี้ ปล่อยฉันนะ " เธอพยายามผลักผมออก แต่ก็สู้เเรงผมไม่ได้หรอกครับ "ฉันหายใจไม่ออก"

"ไม่คิดถึงกัน