แฟนใหม่ 2
1816 คำ
เมื่อมาถึงตลาดน้ำสี่ภาคอาทิตย์ก็ทำหน้าที่เป็นผู้ตามที่ดีและคอยถ่ายรูปให้คนที่เดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้บางครั้งเจ้าหล่อนก็หยิบสินค้าน่ารักที่วางขายอยู่มาโชว์ให้เขาดูพลางถามความเห็น ซึ่งเขาก็เออออไปด้วยตลอด เพราะการได้เห็นรอยยิ้มสดใสอย่างพึงพอใจของเกวลินมันทำให้เขารู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก แต่แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาก็หายไปเมื่อสังเกตเห็นว่ามีนักท่องเที่ยวผู้ชายหลายคนแอบชำเรืองมองขาขาวๆ และแผ่นหลังเนียนๆ ของเธอ เท่านั้นจากที่เดินตามอยู่ด้านหลังชายหนุ่มก็ก้าวขึ้นไปเคียงข้างและจูงมือเธอแทน เกวลินหันมามองคนที่จู่ๆ ก็เดินเข้ามาจับมือเธอไว้ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยถามเขาก็ให้เหตุผลออกมาเสียก่อน
“คนเยอะ ให้ผมจูงดีกว่า” เมื่อเห็นคนข้างๆ ทำท่าจะแย้งเขาก็รีบตัดบททันที
“ไปเถอะ ผมหิวแล้ว มีร้านก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อยอยู่ร้านหนึ่ง ผมเคยพาที่บ้านมาทานรับรองคุณจะต้องชอบ” พูดจบก็จูงมือนุ่มๆ เดินตรงไปยังร้านที่ว่าทันที เพราะไม่อยากเปิดโอกาสให้คนข้างๆ ดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขา เมื่อพูดถึงเรื่องกินเกวลินก็ลืมเรื่องที่จะพูดไปทันที
“จริงเหรอ ไปสิ ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน” หลังจากตระเวนเที่ยวมาครึ่งค่อนวันเธอก็เริ่มจะหิวจนยอมคล้อยตามไกด์กิตติมศักดิ์อย่างง่ายดาย เนื่องด้วยวันนี้ไม่ใช่วันหยุดทำให้จำนวนนักท่องเที่ยวไม่มากจนต้องเข้าคิวซื้อของกิน ทั้งคู่จึงได้โต๊ะทันทีที่เดินเข้าร้านและไม่นานก๋วยเตี๋ยวเรือร้อนๆ หอมกรุ่นหน้าตาน่ากินก็ถูกยกมาเสิร์ฟ หลังจากลองชิมไปหนึ่งคำ เกวลินก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปแล้วอัปลงอินสตราแกรมทันที ‘หน้าตาดี แต่รสชาติดีกว่าหน้าตามากๆ อร่อยสมคำร่ำลือ’ แต่ด้วยความรีบร้อนอยากจะอวดอาหารอร่อย หญิงสาวจึงไม่ทันดูว่ารูปที่เธออัปลงไปนั้นถ่ายติดท่อนแขนกำยำที่สวมนาฬิการาคาแพงลงไปด้วย ดังนั้นแทนที่บรรดาเพื่อนๆ จะสนใจก๋วยเตี๋ยวเรือกลับสนใจท่อนแขนของชายหนุ่ม นิรนามแทน ถึงตอนนี้เกวลินจึงได้รู้ว่าเธอพลาดไปเสียแล้ว
‘อุ๊ย ท่อนแขนล่ำๆ นั่นของใครกันคะ คุณเพื่อน เหลามาเดี๋ยวนี้’
‘ณ จุดนี้ไม่ได้มองก๋วยเตี๋ยวเลยค่ะ’
‘ที่ข้อมือผู้นั่น PATEK เลยนะจ๊ะ รุ่นนี้ราคาก็ไม่เท่าไหร่ ซื้อบ้านได้ทั้งหลังแค่นั้นเอ๊ง อะไรยังไงเม้าท์มาเดี๋ยวนี้’ ในขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะลบรูปหนีก็มีเสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นดังขึ้น Sun_Piriyapisan ติดตามคุณ เกวลินเงยหน้าขึ้นจากจอโทรศัพท์มือถือทันที
“นี่คุณ คุณรู้ชื่อไอจีฉันได้ไง”
“รู้ได้ไงไม่สำคัญหรอกน่า แค่เราติดตามกันไว้ก็พอ”
“ใครอยากตามคุณไม่ทราบ”
“คุณอาจไม่อยากตามผม แต่ผมอยากตามคุณนี่นา ไม่ใช่แค่ในไอจีนะ แต่หมายถึงในชีวิตจริงด้วย ผมจะตามคุณไปทุกที่” อาทิตย์พูดจบก็ส่งยิ้มละลายใจให้จนเธอต้องเสหลบตา
“จะบ้าเหรอไง งานการไม่ต้องทำกันพอดี”
“เชื่อเถอะว่าต่อให้ผมไม่ทำงานก็ไม่อดตายหรอก แถมยังเลี้ยงคุณได้สบาย’”
“ฉันไม่ใช่เด็ก คุณไม่ต้องมาเลี้ยงฉันหรอก”
“โถ่ ไม่สนใจจะมาเป็นเด็กป๋าสักหน่อยเหรอครับน้องเกล ป๋าดูแลดีเปย์หนักนะ”
“มัวแต่พูดมาก ก๋วยเตี๋ยวเย็นหมดแล้วคุณ” เกวลินเปลี่ยนเรื่องเพราะเริ่มเขิน อาทิตย์เองก็รู้ทันแต่ยังมิวายจะแกล้งเย้าแหย่เธออีก
“เพื่อนคุณถาม คุณจะไม่ตอบหน่อยเหรอ” ชายหนุ่มบอกพลางพยักพเยิดไปในโทรศัพท์ที่บรรดาเพื่อนๆ ของ หญิงสาวกำลังรุมถามถึงเจ้าของท่อนแขนปริศนาซึ่งก็คือเขานั่นเอง เขารู้ว่าหญิงสาวไม่ได้ตั้งใจจะถ่ายให้ติดส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายเขา แต่เพราะความรีบร้อนจึงพลาดโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งเขารู้สึกพอใจเหลือเกินกับความผิดพลาดนั้น
“เรื่องของฉันน่า เดี๋ยวฉันตอบเอง”
“ถ้าคุณไม่อยากให้เพื่อนคุณถามมาก คุณก็ตอบไปสั้นๆ ว่าผมเป็นแฟนคุณก็จบ”
“จะบ้าหรือไงคุณ ฉันเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่กี่วัน คุณจะให้ฉันเปิดตัวแฟนใหม่เลยเหรอ”
“มันจะแปลกตรงไหนล่ะ แฟนเก่าคุณเขามีแฟนใหม่ตั้งแต่ยังมีคุณอยู่ด้วยซ้ำ” เมื่อพูดออกไปแล้วเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าสลดลง อาทิตย์จึงนึกอยากตบปากตัวเองที่ปากไวไปหน่อย
“ผมขอโทษ คุณโอเคไหม”
“ฉันไม่เป็นไร มันก็จริงอย่างที่คุณว่า แต่ฉันจะไม่ทำแบบเขาหรอก ฉันจะไม่ทำเพราะอยากประชดใคร แต่ฉันจะทำเพราะว่าฉันต้องการทำมันจริงๆ”
“ผมดีใจที่ได้ยินแบบนี้นะ คุณเป็นผู้หญิงฉลาด รู้ไหมว่าผมประทับใจคุณตั้งแต่วันแรกที่เห็นที่ลานจอดรถนั่นเลยนะ” เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าทำหน้าสงสัยเขาจึงอธิบายให้เธอเข้าใจ
“ผมได้ยินที่คุณกับแฟนเก่าคุยกันทุกอย่าง แล้วผมก็ประทับใจที่คุณเข้มแข็งและหยิ่งในศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่ฟูมฟายและขอร้องอ้อนวอนให้ผู้ชายหลายใจที่ไม่รักคุณจริงกลับมาหาคุณ”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำแบบนั้นไปทำไม คนไม่มีใจรั้งให้ตายก็ไปอยู่ดี แน่นอนว่ามันต้องมีความผิดหวังเสียใจ แต่ฉันยอมเจ็บครั้งเดียวแล้วจบดีกว่าเจ็บซ้ำๆ ซากๆ ไปตลอดชีวิตจนหาความสุขไม่ได้ ฉันไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมาหรอก แต่ฉันเสียดายเวลานับจากนี้ไปต่างหาก ถ้าฉันยังจมปลักกับผู้ชายเลวๆ แบบนั้น ฉันจะเสียเวลาอีกทั้งชีวิตไปเลย เสียเวลาเสียโอกาสที่จะได้เจอคนดีๆ ที่รักฉันจริงไป เพราะอย่างนี้ฉันจึงไม่เคยคิดจะแย่งชิงพี่แทนกลับมา” ยิ่งได้ฟังอาทิตย์ก็ยิ่งประทับใจในความคิดและทัศนคติในการใช้ชีวิตของเกวลิน เขามั่นใจว่าเขาเลือกไม่ผิดที่จะศึกษาดูใจหญิงสาวไว้เป็นคนข้างกาย หากมันไปได้ดีจนถึงขั้นร่วมหอลงโลงเขาคงจะดีใจมาก แม้จะข้ามขั้นด้วยการร่วมเตียงไปก่อนแล้วก็ตาม!!!
เกวลินตัดสินใจที่จะไม่ตอบอะไรเพื่อนๆ เพื่อให้เวลาตัวเองได้คิดหาข้ออ้างที่ดูสมเหตุสมผล เพราะไม่เช่นนั้นเธอจะต้องถูกซักฟอกไม่จบแน่ๆ หญิงสาวเลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวเข้ามาใกล้ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินประดุจว่าหิวจัด แต่อันที่จริงคือเธอไม่กล้าสู้สายตากรุ้มกริ่มที่คอยลอบมองเธออยู่ตลอดเวลานั่นต่างหาก
ทั้งคู่กลับถึงบ้านในช่วงค่ำหลังจากที่พากันไปเที่ยวอีกหลายที่และแวะรับประทานอาหารเย็นมาจากข้างนอกเรียบร้อย
“ขอบคุณนะคะ ที่พาฉันไปเที่ยว” เกวลินกล่าวขอบคุณไกด์กิตติมศักดิ์ที่เดินถือถุงของกินเล่นและของอื่นๆ ที่เธอ ชอปไว้หลายถุงเดินตามเข้ามาในบ้าน
“จะต้องขอบคุณทำไมล่ะครับ แฟนพาแฟนไปเที่ยวก็เป็นเรื่องปกตินี่นา ผมว่าคุณไปอาบน้ำเถอะ ไปตะลอนมาทั้งวัน ส่วนของกินนี่เดี๋ยวผมให้ป้านวลเอาไปใส่จานมาให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันซื้อมาฝากป้านวลกับลุงเข้ม ไม่ได้ซื้อมากินเอง ลำพังที่กินเข้าไปทั้งวันนี่ไม่รู้คืนนี้จะย่อยหมดหรือเปล่า ฉันวานคุณเอาขนมพวกนี้ไปให้ป้านวลด้วยนะคะ ฉันเหนียวตัวจะแย่ ขอไปอาบน้ำก่อน” พูดจบเกวลินก็หันหลังเตรียมเดินไปยังห้องพักของตัวเอง
“เดี๋ยวก่อนคุณ”
“มีอะไรคะ”
“ถ้าคืนนี้คุณได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ไม่ต้องตกใจนะ”
“คุณหมายความว่าไง”
“ก็…เอ่อ…”
“ว่ายังไงล่ะคุณ”
“คือตอนที่เริ่มก่อสร้างบ้านหลังนี้ มีคนงานคนหนึ่งหัวใจวายเสียชิวตคาไซต์ก่อสร้าง หลังจากนั้นเวลาเพื่อนๆ ผมมาพักมักจะได้ยินเสียงคนขุดดิน เสียงเดินไปมาหรือบางทีก็จะเห็นเงาคนผ่านผ้าม่าน ถ้าคุณเห็นหรือได้ยินอะไรแบบนั้นไม่ต้องตกใจนะ เขาแค่มาทักทายแขกที่มาพัก ผมว่าเขาคงอยู่ที่นี่นานจนคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านไปแล้ว เพราะฉะนั้นเวลามีแขกมาเขาถึงชอบออกมาทักทาย” อาทิตย์มองคนตรงหน้าที่ทำท่าทางเหมือนจะช็อกกลางอากาศไปแล้ว
“คะ…คุณว่าไงนะ ผะ…ผีเหรอ บ้านหลังนี้มีผีด้วยเหรอ”
“อย่าบอกนะว่าคุณกลัวผี ถ้าคุณกลัวจะมานอนห้องเดียวกับผมก็ได้นะ”
“คะ…ใครว่าฉันกลัว” แม้จะกลัวแค่ไหนแต่เกวลินก็ยังปากแข็งไม่ยอมรับ เพราะกลัวคนตรงหน้าจะหัวเราะเยาะว่าเธอโตจนป่านนี้แล้วยังกลัวผีอยู่อีก
“โอเค ถ้าคุณไม่กลัวผมก็สบายใจ คุณไม่ต้องกลัวหรอก เขาแค่อยากมาทักทายแขก ไม่ได้อยากจะมาหลอกให้กลัวหรอก เราอยู่ร่วมกันเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่า” อาทิตย์พยายามกลั้นขำสุดฤทธิ์เมื่อเห็นอาการปากแข็งของคนตรงหน้า ทั้งที่สายตาเธอแสดงอาการหวั่นเกรงอย่างชัดเจน ทำไงได้ก็เขาอยากนอนกอดคนตัวนุ่มมันก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมกันหน่อย เขามั่นใจว่าเกวลินไม่มีทางอยู่ในห้องนั้นคนเดียวได้แน่ ถึงได้เขาก็มีวิธีที่จะทำให้เธอยอมหอบเสื้อผ้ามานอนกับเขาอย่างเต็มใจ
“คุณไปอาบน้ำเถอะ ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้ หรือถ้าอยากเปลี่ยนใจมานอนห้องเดียวกับผมก็ได้เสมอนะครับ” เกวลินยืนอึ้งในขณะที่อาทิตย์เดินถือถุงขนมไปยังห้องครัว เพื่อมอบมันให้กับคนดูแลบ้านตามเจตนารมณ์ของเกวลิน แม้จะอยากรั้งเขาไว้และให้เขาเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนเธอในห้อง แต่เพราะกลัวเสียฟอร์มเกวลินจึงทำใจแข็งเดินกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง โดยไม่เห็นว่าเจ้าของบ้านหนุ่มหันมามองตามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
- ผู้เขียน
