แฟนใหม่ 1
2277 คำ
เกวลินดันประตูปิดหลังจากคนตัวโตจอมกวนประสาทยอมล่าถอยออกไป หญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องที่ถูกตกแต่งอย่างหรูหราด้วยโทนสีน้ำตาลอ่อนดูสบายตา ข้าวของเครื่องใช้แต่ละชิ้นถูกจัดวางอย่างเหมาะเจาะ ทำให้ห้องสวยงามและน่าอยู่ ไม่ต่างจากที่เธอเห็นห้องตัวอย่างตามนิตยสารและเว็บไซต์ตกแต่งบ้านเลยทีเดียว เท่าที่เห็นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าผู้ชายที่โชคชะตาหรือความเมานำพาให้เธอได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขานั้น ฐานะไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ลำพังแค่รถยนต์ซุปเปอร์คาร์ที่จอดอยู่ในโรงจอดรถเคียงข้างรถญี่ปุ่นคันเล็กของเธอก็ราคาหลายสิบล้านเข้าไปแล้ว ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายที่เธอได้มาเป็นแฟน (แบบงงๆ) กับเขา เพราะผู้ชายที่เพียบพร้อมขนาดนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะยังโสดอยู่ แม้เขาจะยืนยันว่าโสดสนิท แต่เธอก็ยังไม่วางใจเพราะผู้ชายสมัยนี้ไว้ใจได้เสียเมื่อไหร่ หวังว่าเธอคงจะไม่โดนสาดน้ำกรดเพราะมายุ่งกับแฟนชาวบ้านหรอกนะ เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่เธอจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เสื้อผ้าแบบบิวท์อินเรียบร้อย
“มีอะไรเหรอคุณ”
“ไปเที่ยวกัน”
“ไปเที่ยวที่ไหนคะ”
“อ้าว อย่าบอกนะว่าคุณลางานมาหนึ่งอาทิตย์ แต่ไม่มีแพลนในหัวเลยว่าจะไปเที่ยวที่ไหน” และความเงียบของเธอก็เป็นคำตอบให้อาทิตย์เป็นอย่างดี
“ให้ตายเถอะ นี่คุณกะจะลางานมานอนร้องไห้ในบังกะโลนั่น เพราะอาลัยรักแฟนเก่าทั้งอาทิตย์เลยเหรอ” เมื่อได้ยินคำสบประมาทแบบนั้นเกวลินก็นึกฉุนเพราะแทงใจดำ จริงอยู่ที่เธอตั้งใจจะลางานมาพักฟื้นหัวใจและชาร์ตพลังให้ตัวเอง แต่ความคิดที่จะร้องไห้โศกเศร้าอาลัยอาวรณ์ผู้ชายเส็งเคร็งอย่างอดีตคนรักนั้นไม่มีอยู่ในหัวเธอเลยแม้แต่น้อย อันที่จริงหลังจากปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับน้ำตาและร้องไห้เสียอกเสียใจอยู่เพียงสามวัน เธอก็บอกตัวเองว่าจะต้องเข้มแข็งและตัดใจจากผู้ชายเลวๆ แบบแทนไทให้ได้ เพราะผู้ชายแบบนั้นไม่คู่ควรกับน้ำตาเธอเลยสักนิด
“จะบ้าหรือไงคุณ ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นสักหน่อย ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นไม่คู่ควรกับน้ำตาฉันหรอก” คำตอบของเกวลินทำให้อาทิตย์ยิ้มออก
“ผมดีใจที่ได้ยินแบบนี้นะ ตกลงคุณมีแพลนจะไปเที่ยวที่ไหนบ้าง บอกมาได้เลยเดี๋ยวผมจะพาไปเอง”
“เอ่อ...ฉันยังไม่ได้คิดเลย” เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางจับผิดของอาทิตย์เกวลินก็รีบแก้ตัวทันที
“ที่ฉันยังไม่ได้คิดก็เพราะว่าฉันกะจะมานอนเล่นพักผ่อนกินๆ นอนๆ แล้วค่อยเปิดอินเทอร์เน็ตดูว่ามีที่ไหนน่าสนใจต่างหาก”
“งั้นเอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมจะพาคุณไปเอง คุณแต่งตัวเถอะ”
“เอางั้นก็ได้ รอแปปหนึ่งนะ” เกวลินปิดประตูและหยิบกางเกงยีนขาสั้นโชว์เรียวขาเนียนสวยใส่คู่กับเสื้อผูกคอสี โอลด์โรสโชว์แผ่นหลังช่วงบนก่อนจะรีบแต่งหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อหมุนกายเช็กความเรียบร้อยเสร็จแล้วจึงหยิบหมวกสานสีขาวที่ปักชื่อของตัวเองติดมือไปด้วย
“เสร็จแล้วค่ะ” หญิงสาวตะโกนบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริงที่จะได้ไปเที่ยว แต่เมื่อมองไปรอบๆ ห้องรับแขกแล้วไม่เห็นเจ้าของบ้านหนุ่ม เธอจึงเดินออกไปทางหน้าบ้านก่อนจะพบว่าเขากำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่บริเวณสระว่ายน้ำ หญิงสาวจึงได้ทีแอบมองสำรวจเจ้าของบ้านที่ควบตำแหน่งแฟนหมาดๆ ของตัวเอง เขาสวมชุดเดิมที่ใส่เมื่อเช้าแต่เพิ่มเติมด้วยแว่นกันแดดสีดำที่ทำให้เขาดูเท่และน่ามองขึ้นอย่างหาตัวจับยาก มองปราดเดียวเธอก็รู้ว่าเสื้อผ้าและเครื่องประดับบนตัวของเขานั้นล้วนเป็นแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า แค่นาฬิกาของเขาเรือนเดียวก็ซื้อบ้านได้ทั้งหลังเลยทีเดียว ‘น่าจับไปขาย’ เกวลินเผลอหัวเราะกับความคิดของตัวเอง
อาทิตย์กดวางสายหลังจากโทรสั่งงานลูกน้องและแจ้งให้ทราบว่าเขาจะอยู่ที่พัทยาอีกหนึ่งอาทิตย์ แม้จะถูกเลขาคู่ใจเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่เขาก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบ เมื่อหันกลับมาชายหนุ่มก็ถึงกับชะงักเมื่อเห็นร่างอวบอิ่มขาวผ่องอยู่ในชุดไปเที่ยวสุดแสนเซ็กซี่ กางเกงยีนตัวสั้นของเจ้าหล่อนนั้นเผยให้เห็นเรียวขาขาวน่ามอง ไหนจะตัวเสื้อที่เปิดเปลือยผิวขาวราวน้ำนมดึงดูดสายตานั่นอีก จู่ๆ เขาก็คิดอยากจะยกเลิกโปรแกรมขึ้นมากะทันหันแล้วลากคนที่ยืนอวดหุ่นแสนดึงดูดใจเข้าห้องนอนแล้วฟัดให้หนำใจ แต่ขืนทำแบบนั้นไก่ได้ตื่นหนีเตลิด ชายหนุ่มจึงบอกตัวเองให้ใจเย็นเพื่อหลอกให้เหยื่อสาวตายใจและไว้วางใจในตัวเขามากกว่านี้ หลังจากนั้นเขาอยากจะชื่นชมความหอมหวานจากเรือนร่างตรงหน้านี้อีกกี่ครั้งก็ย่อมได้ เพราะเขาอยู่ในฐานะคนรักของเธอย่อมมีสิทธิ์ทุกอย่างอยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้ทั้งเขาและเธอยังรู้จักกันน้อยเหลือเกิน ไม่แปลกที่หญิงสาวจะยังไว้ตัวและรักษาระยะห่าง แม้จะเคยใกล้ชิดสนิทสนมลึกซึ้งมาแล้วแต่นั่นเหตุเกิดเพราะความเมา ดังนั้นเขาจึงไม่ผลีผลามให้เวลาช่วยทำให้หญิงสาวไว้วางใจในตัวเขา และยอมรับสถานะคนรักอย่างเต็มใจ ไม่ใช่แฟนที่ได้มาเพราะความเมาพาไป
“จะไปได้หรือยังคะ” เสียงเอ่ยถามอย่างเร่งเร้าทำให้เขาดึงสติตัวเองกลับมาได้ แม้จะไม่อยากให้ใครเห็นผิวเนื้อเนียนที่อยู่ในชุดแสนเซ็กซี่ แต่เขาก็ไม่กล้าพอที่จะสั่งให้เธอไปเปลี่ยนชุด เพราะเกรงว่าจะทำให้เจ้าหล่อนไม่พอใจพาลทำให้เสียบรรยากาศดีๆ ระหว่างกัน คิดดังนั้นอาทิตย์จึงจำใจปล่อยให้แฟนสาว (ที่เขาตีเนียนยกตำแหน่งนี้ให้เธอแบบมึนๆ) ใส่ชุดแสนเซ็กซี่นั้นไปเที่ยวด้วยกันในวันนี้
อาทิตย์เดินมาเปิดประตูด้านข้างคนขับของ MCLAREN 720S รถยนต์ซุปเปอร์คาร์คันโปรดซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้นั่งมาก่อนเพราะเป็นลูกรักสุดหวง ยามที่ต้องพาคู่ควงไปไหนมาไหนเขามักจะใช้รถคันอื่นที่มีมากมายเพราะของสะสมของเขาคือรถยนต์และนาฬิกาซึ่งของสะสมเหล่านั้นเมื่อรวมกันแล้วมีมูลค่าสูงถึงแปดหลักเลยทีเดียว
“เราจะไปไหนกันคะ” เกวลินหันมาถามสารถีรูปหล่อเมื่อรถยนต์คันหรูแล่นออกมาจากบ้านพักได้ครู่ใหญ่
“เดี๋ยวไปถึงแล้วคุณก็รู้เอง” ใบหน้าหล่อเหล่าภายใต้แว่นกันแดดแบรนด์ดังหันมาตอบก่อนจะโปรยยิ้มละลายใจให้เธอหนึ่งที เกวลินรู้สึกหัวใจกระตุกกับรอยยิ้มกระชากใจนั้น ตอนนี้เธอรู้ตัวแล้วว่าอาทิตย์นั้นมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามอย่างร้ายกาจ เพราะเพียงแค่ยิ้มก็ทำเอาใจเธอแกว่งได้ราวสาวแรกรุ่นที่เพิ่งมีหนุ่มมาจีบกระนั้น ดังนั้นหญิงสาวจึงเลือกที่จะนั่งเงียบแทนที่จะคุยกับเขา เพราะเกรงว่าเขาจะจับอาการได้ว่าเธอประหม่าแค่ไหนเมื่อได้ใกล้ชิดเขา และสถานที่ที่เขาพาเธอมานั้นคือฟาร์มแกะแห่งเมืองพัทยา หญิงสาวตื่นเต้นกับบรรดาสัตว์น้อยน่ารักหลากหลายชนิดไม่ว่าจะเป็นฝูงแกะ ม้าแคระ ลาแคระ หงส์ขาว หงส์ดำ อัลปาก้า และนกนานาชนิดอีกมากมาย หญิงสาวให้อาหารสัตว์น้อยน่ารักขณะที่อาทิตย์ทำหน้าที่เป็นตากล้องคอยเก็บภาพให้
“คุณดูสิ อัลปาก้าน่ารักจังเลย” เกวลินชี้ชวนให้ตากล้องกิตติมศักดิ์ดูเจ้าอัลปาก้าน้อยที่อ้าปากรับอาหารจากเธอ
“ใช่ น่ารักมาก” ขณะที่พูดสายตาของอาทิตย์ไม่ได้มองเจ้าอัลปาก้าเลยสักนิด เพราะคนป้อนอาหารเจ้าอัลปาก้านั้นน่าสนใจกว่าเป็นไหนๆ เกวลินรีบหันหลังหลบสายตาเจ้าชู้ที่ถูกส่งมาทันที หญิงสาวรู้ดีว่าเขาไม่ได้ชมเจ้าสัตว์น้อยน่ารักตรงหน้าเธอ แต่หมายถึงเธอต่างหาก ‘คนบ้า ชอบทำให้ทำหน้าไม่ถูกอยู่เรื่อย’ แม้จะต่อว่าเขาในใจแต่หญิงสาวก็แอบ อมยิ้มกับคำชมนั้น หลังจากให้อาหารสัตว์จนอาหารที่ซื้อมาหมดทั้งคู่ก็พากันเดินไปถ่ายรูปมุมอื่นๆ ก่อนที่อาทิตย์จะพาเธอไปดูนกชนิดต่างๆ ที่เธอไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“คุณหิวหรือยัง” อาทิตย์ถามหลังจากเสร็จสิ้นการชมนกชนิดต่างๆ
“ยังเลยค่ะ เราเพิ่งจะกินอาหารเช้ากันมาเอง”
“ถ้างั้นเราก็ไปที่อื่นกันต่อเลยนะ” อาทิตย์บอกและจูงมือเกวลินกลับไปที่รถ
“เราจะไปที่ไหนกันต่อคะ” เกวลินถามหลังจากคาดเข็มขัดนิรถภัยเรียบร้อยแล้ว
“Art in Paradise คุณรู้จักไหม”
“เคยอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตอยู่บ้างค่ะ แต่ยังไม่เคยไป” สถานที่ที่อาทิตย์กล่าวถึงคือสถานที่จัดแสดงผลงานศิลปะแบบสามมิติ ให้ผู้มาเยี่ยมชมสนุกสนานกับการถ่ายรูปศิลปะต่างๆ ที่เป็นภาพลวงตา และเช่นเคยที่อาทิตย์ทำหน้าที่เป็นตากล้องตามถ่ายรูปเกวลินที่วิ่งไปทำท่าถ่ายรูปกับภาพนั้นภาพนี้ด้วยอาการร่าเริงสนุกสนานไม่ต่างจากเด็กน้อย หญิงสาวไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มรู้สึกดีใจและโล่งใจแค่ไหนที่เห็นเธอออกอาการร่าเริง ไม่ได้เศร้าโศกเสียใจกับการอกหักอย่างที่คนเพิ่งเลิกกับแฟนควรจะเป็น เพราะเขาไม่ต้องการให้เธอให้ความสำคัญกับผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น ชายหนุ่มหยุดความคิดเรื่องอื่นไว้เพียงเท่านั้นเมื่อนางแบบแสนซนของเขาวิ่งมาขอดูรูปที่เขาถ่ายให้
“คุณถ่ายรูปเก่งมากเลยนะเนี่ย สวยทุกรูปเลย”
“จะบอกว่าตัวเองสวยว่างั้น” เกวลินย่นจมูกเมื่อโดนแซว
“ฉันหมายถึงองค์ประกอบของรูปต่างหาก ไม่ได้จะชมตัวเองสักหน่อย แต่ถ้าฉันจะชมตัวเองว่าสวยก็ไม่แปลก ใครๆ ก็ต้องคิดว่าตัวเองสวยทั้งนั้นแหละ หรือคุณจะเถียง”
“เรื่องนี้ไม่เถียงครับ” เมื่อได้คำตอบที่ผิดคาดเกวลินก็ถึงกับไปไม่เป็นก่อนจะเฉไฉทำทีวิ่งไปโพสต์ท่าถ่ายรูปกับภาพบริเวณนั้นแทน
“คุณยังไม่เหนื่อยอีกเหรอ ผมเห็นคุณวิ่งถ่ายรูปกับรูปนั้นรูปนี้จนเกือบครบแล้วมั้ง”
“ไม่เหนื่อย สนุกจะตาย” อาทิตย์ส่ายหน้าก่อนจะก้มลงมากระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคน
“รู้ไหม คุณทำให้ผมรู้สึกเหมือนพาเด็กหญิงตัวน้อยมาเที่ยว”
“เด็กอะไรกันคุณ ฉันสามสิบแล้วย่ะ” เกวลินตอบและหันหลังเดินไปชมรูปภาพอื่นๆ โดยไม่เห็นว่าเธอทิ้งให้ตากล้องกิตติมศักดิ์ยืนอึ้งไปพักใหญ่เมื่อได้รู้ถึงอายุของเธอ ให้ตายเถอะ! นี่เขาเล่นข้ามรุ่นเลยเหรอ ถ้าหญิงสาวไม่บอกเขาไม่มีทางเชื่อแน่ๆ ว่าเธอจะอายุสามสิบแล้วเพราะหน้าที่เด็กกว่าวัยเป็นอย่างมาก ถ้าให้เดาเขาคงคิดว่าเธออายุเท่ากันหรือไม่ก็อ่อนกว่าเขาสักสองสามปี ไม่ใช่แก่กว่าเขาสองปีแบบนี้แน่ๆ แม้จะอึ้งไปพักใหญ่แต่สุดท้ายอาทิตย์ก็ยักไหล่เบาๆ เขาไม่ได้แคร์เรื่องอายุของคนที่จะมาเป็นคนรักเลยสักนิด การที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศที่เปิดกว้างในทุกๆ เรื่องทำให้เขาให้ความสำคัญกับนิสัยใจคอ มากกว่าตัวเลขนับปีที่เกิดมาบนโลกใบนี้ เพราะมันไม่ได้การันตีเลยว่าจะทำให้รักยืนยาว แต่ความรักความเข้าใจและทัศนคติในการใช้ชีวิตต่างหาก ที่จะทำให้คนสองคนอยู่ด้วยกันได้ยืนยาว
หลังจากหายอึ้งอาทิตย์จึงรีบก้าวเท้าเดินตามเกวลินที่เดินลิ่วนำไปไกลโดยไม่ได้หันมามองเขาเลยสักนิด ทั้งคู่ใช้เวลาในสถานที่แห่งนั้นอีกราวยี่สิบนาที ก่อนจะกลับออกมาเพื่อไปยังสถานที่ต่อไปนั่นคือตลาดน้ำสี่ภาคเพื่อทานอาหารมื้อกลางวัน
“เป็นไงคุณ หมดแรงหรือยัง” อาทิตย์เอ่ยถามคนที่นั่งยิ้มดูรูปในมือถือไม่หยุดตั้งแต่กลับออกมาจาก Art in Paradise
“หมดแรงอะไรล่ะ เราเพิ่งเที่ยวได้แค่สองที่เองนะ”
“ก็ผมเห็นคุณวิ่งปรู้ดไปทางนั้นไปทางนี้ ก็คิดว่าจะหมดแรงแล้วน่ะสิ”
“ฉันยังมีแรงอีกเยอะ คุณไกด์กิตติมศักดิ์จะพาไปไหนก็จัดมาได้เล้ย”
“ถ้างั้นเดี๋ยวเราไปตลาดน้ำสี่ภาคเพื่อทานอาหารกลางวันกันก่อนดีกว่า แล้วจะไปไหนต่อค่อยว่ากัน”
“โอเคค่ะ” เกวลินตกลงอย่างว่าง่ายก่อนจะก้มลงจ้องโทรศัพท์มือถือต่อไป
- ผู้เขียน
