เกวลินยิ้มทักทายยามหน้าโรงแรมเช่นทุกวัน อีกฝ่ายก็ตะเบ๊ะทักทายด้วยรอยยิ้มเช่นกัน แต่เมื่อก้าวเข้ามาในโรงแรมเธอก็รู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆ ของเพื่อนร่วมงาน
“สวัสดีค่ะ พี่เกล”
“สวัสดีจ้ะ เก๋” เกวลินทักทายกชกรพนักงานต้อนรับสาวสวยของโรงแรมที่สนิทสนมคุ้นเคยกันดี และอีกฝ่ายก็ยังเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขมิกามาตั้งแต่วันแรกที่ฝ่ายนั้นเข้ามาฝึกงาน
“วันนี้มีนัดกับลูกค้าเหรอคะ” กชกรเอ่ยถามเพราะปกติหากไม่มีนัดลูกค้าแต่เช้า เกวลินจะเข้าไปส่วนออฟฟิศชั้นบน ซึ่งไม่ต้องผ่านรีเซฟชั่นของโรงแรม ยกเว้นเวลามีนัดลูกค้าช่วงเช้าจึงจะลงมารอที่ล็อบบี้ และพูดคุยทักทายกับพนักงานต้อนรับเป็นการฆ่าเวลา
“ใช่จ้ะ”
“พี่เกลดูหน้าตาสดใสมากเลยนะคะ”
“อย่างงั้นเหรอจ๊ะ” เกวลินถามพลางยกมือลูบหน้าตัวเอง
“ใช่ค่ะ ขอโทษนะคะ หน้าตาไม่เหมือนคนเพิ่งเลิกกับแฟนเลย เหมือนคนกำลังมีความรักมากกว่า” กชกรสนิทกับเธอมากพอที่จะกล้าพูดตรงๆ
“ดูรู้ขน
