ตลอดระยะเวลาที่ได้เที่ยวด้วยกันตามลำพังพ่อแม่ลูกหนึ่งสัปดาห์ความผูกพันระหว่างนฤดาและจัสมินก็เพิ่มมากขึ้นทั้งสองเข้ากันได้ดีจนลูคัสมองแล้วอยากจะให้เธอมาเป็นครอบครัวของเขาจริงๆ แต่มันก็เป็นไปได้ยากเพราะเขาไม่เคยคิดจะให้ใครมาแทนที่มีร่าภรรยาคนก่อนที่เสียชีวิตไปเกือบจะสี่ปีแล้ว
“จัสมินไม่อยากกลับกรุงเทพเลยค่ะแดดดี๊ ขอจัสมินเที่ยวต่ออีกได้ไหมคะ”
“แดดดี้กับหม่ามี้ต้องกลับไปทำงานค่ะเอาไว้ถ้าช่วงไหนหยุดหลายวันเราค่อยมาเที่ยวด้วยกันอีกดีไหมคะ” ลูคัสบอกลูกสาวที่งอแงเพราะพรุ่งนี้จะต้องเดินทางกลับกรุงเทพ
“ครั้งหน้าแดดดี้จะพาหนูขึ้นไปเที่ยวเชียงใหม่”
“ที่เชียงใหม่มีอะไรคะแดดดี๊” เพราะไม่เคยไม่เคยไปมาก่อนพอได้ยินก็เลยอยากจะรู้ว่าที่นั่นมีอะไรน่าสนใจบ้าง
“เชียงใหม่ก็มีอากาศเย็นๆ วิวสวยๆ แดดดี๊จะพาหนูไปเก็บสตรอว์เบอร์รีดีมั้ยคะ”
“ดีค่ะจะจัสมินชอบกินสตอว์เบอร์รีหม่ามี้ล่ะคะชอบไหม”
“หม่ามี้ก็ชอบค่ะ”
