นฤดายกจานขนมและน้ำดื่มมาวางตรงหน้าสองพ่อลูกที่นั่งดูทีวีรออยู่ห้องรับแขก
“ขนมของคุณยายอร่อยที่สุดเลยค่ะคุกกี้แบบนี้จัสมินชอบมากค่ะ”
“ถ้าชอบเดี๋ยวหม่ามี้จะเอาใส่กล่องไปให้กินที่บ้านด้วยดีไหมคะ”
“ดีค่ะหม่ามี้ทำขนมเหมือนคุณยายได้ไหมคะ”
“หม่ามี้ทำได้ค่ะแต่ไม่อร่อยเท่าคุณยายไม่อร่อยก็ต้องฝึกค่ะคุณย่าบอกว่าเราทำอะไรไม่เก่งเราก็ต้องฝึกอีกหน่อยก็เก่งเองค่ะ”
“ช่างพูดจริงนะ” ประภาพรที่เดินเข้ามาหลังจากอาบน้ำอย่างรวดเร็วก็อดชื่นชมไม่ได้
“คุณยายขา ขนมของคุณยายอร่อยมากๆ ค่ะ”
“ถ้าหนูชอบยายจะทำอีกนะคะ”
“ขอบคุณค่ะ คุณยายของจัสมินใจดีที่สุดในโลกเลยค่ะ”
“วันนี้ผมคงต้องขอตัวกลัวก่อนนะครับเอาไว้วันหลังจะแวะมาใหม่” ลูคัสพูดขึ้นหลังจากนั่งคุยกันมาได้พักใหญ่
“คุณยายขาจัสมินจะมาเยี่ยมคุณยายใหม่นะคะ” จัสมินที่นั่งอยู่บนตักของประภาพรพูดอย่างประจบตั้งแต่มาถึงมาถึงบ้านหลังนี้เด็กเด็กน้อยก็คลอเคลียอยู่ข้าง
