“เหนื่อยมั้ย” ปราณเอ่ยถามหญิงสาว หลังจากที่เธอให้นมบุตรสาว ซึ่งตอนนี้อายุได้สองเดือนแล้ว เด็กน้อยก็หลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดของเธออย่างมีความสุข
“ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ รู้สึกอย่างเดียวว่ามีความสุขที่ได้เห็นหน้าลูก” เมษายิ้มด้วยความเหนื่อยล้า แต่เธอก็ไม่ได้รับรู้ถึงความเหนื่อยล้าที่ได้ประสบเลยสักนิด
“ขอบคุณนะเมษา ที่ให้ลูกสาวที่น่ารักกับฉัน ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้และตลอดไป ฉันจะรักเธอคนเดียวและตลอดไป” อ้อมกอดอุ่นซึ้ง รั้งร่างบางเข้าไปไว้ในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่จะจุมพิตลงที่หน้าผากมน
“เมก็เหมือนกันค่ะ เมจะรักคุณปราณให้มากกว่าที่คุณปราณรักเมค่ะ” เมษากล่าวด้วยแววตาขี้เล่น
“เซี้ยวนักนะ ฝากไว้ก่อนเถอะคุณแม่ ถ้าไม่ติดว่าลูกหลับอยู่ จะจับปล้ำซะตรงนี้แหล่ะ” ปราณกล่าวด้วยรอยยิ้มยั่ว
“ไม่ได้ค่ะ เมยังทำเรื่องอย่างว่าไม่ได้” เมษาแสร้งโกหกเขา ทั้งที่เธอเพิ่งจะไปตรวจหลังคลอดมา ทุกอย่างปกติดี เธอสามารถทำหน้าที่ภ
