“คุณแม่ครับ ตอนนี้ผมอยากรักษาตัวก่อน ผมยังไม่อยากคิดเรื่องนี้ ใครเขาจะมาจริงใจกับคนตาบอดอย่างผมล่ะครับ” ปราณพยายามบ่ายเบี่ยงผู้เป็นมารดา ที่เขาวางแผนทุกอย่างกับหมอมันต้องสูญเปล่าทันที เมื่อเขาได้ยินเรื่องการหาสะใภ้คนใหม่ของมารดา
“คนเรามันอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกนะลูก เชื่อแม่เถอะ ยังไงแม่ก็หวังดีกับลูกที่สุด” คุณปราณียังเชื่อมั่นในความคิดของตน
“แต่ผมอยู่ได้ แม่แค่จ้างพยาบาลพิเศษก็ได้” ปราณพยายามที่จะต่อรองให้ได้มากที่สุด เขาไม่ต้องการแต่งงานตอนนี้ เขายังรักชีวิตโสดของเขาอยู่
“มันไม่เหมือนกันหรอก คนที่ดูแลด้วยใจ กับคนที่จ้างมาเพื่อดูแล” คุณปราณียังคงดึงดันที่จะทำแบบนั้น
“แค่ผมป่วยผมก็เครียดพออยู่แล้วนะครับ แม่จะให้ผมมาคิดเรื่องแบบนี้ตอนนี้ได้ยังไง” ไม่ว่าอย่างไรเสีย ปราณก็ไม่มีทางยอมผู้เป็นมารดาอย่างแน่นอน เขากำลังคิดหาทางบ่ายเบี่ยงเรื่องนี้อย่างนิ่มนวลที่สุด
“มาพนันกันมั้ยล่ะ ถ้าแม่สามาร
