การสัมภาษณ์ผ่านไปหลายต่อหลายคน แต่ก็ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คุณปราณีพึงพอใจ นี่ก็เหลือผู้สมัครอีกไม่กี่คน คุณปราณีไม่รู้เลยว่าจะหาผู้หญิงที่เหมาะจะดูแลบุตรชายของเธอได้หรือไม่ จนกระทั่งมาถึงผู้สมัครคนสุดท้าย ซึ่งก็คือเมษา
หญิงสาวเดินเข้าไปด้วยความประหม่า ก่อนที่เธอจะประนมไหว้หญิงสาวสูงวัยที่ทำหน้าที่สัมภาษณ์ ซึ่งมีท่าทีสง่าจนเธอรู้สึกประหม่ามากขึ้นกว่าเดิม
“ตามสบายเถอะหนู ไม่ต้องเกร็ง ตอบในสิ่งที่หนูเป็นก็พอ” คุณปราณีแทบจะถอดใจกับการคัดเลือกวันนี้ แต่พอมาเห็นผู้สมัครคนสุดท้าย ท่านก็เริ่มมีความหวังขึ้นมา เพราะถ้าบุตรชายของท่านยังคงมองเห็นอยู่ ผู้หญิงคนนี้คือสเปคผู้หญิงที่บุตรชายของท่านชอบแน่นอน
“ขอบคุณนะคะ” เมษาเอ่ยด้วยความนอบน้อม
“ฉันเริ่มเลยแล้วกัน” คุณปราณีเอ่ยด้วยความเมตตา ความถูกใจบางอย่างทำให้ท่านเอ็นดูหญิงสาวตรงหน้าเป็นพิเศษ
“ทำไมหนูถึงอยากทำงานนี้ ทั้งที่มันอาจจะต้องทำให้หนูเสียค
