เหยียบคันเร่งจนเกือบสุดเข็มไมล์ใช้เวลาไม่นานก็ถึงบ้าน ดวงตามองไปยังบ้านพริ้งก็เห็นรถเธอจอดอยู่แต่ทั้งบ้านปิดไฟมืดสนิท ก้าวลงจากรถเดินเข้าไปในบ้าน ไขประตูเปิดเข้าไปด้านในเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของพ่อแม่จึงเลือกมาเงียบ ๆ ทว่า
“อ้าวเกมส์ทำไมกลับบ้านไม่บอกแม่ก่อนเลย” แม่เดินลงจากบันไดถามด้วยสีหน้าสงสัย
“ก็จะมาเซอร์ไพรส์ไงครับ”
“เหรอ” แม่ลากเสียงสีหน้าท่าทีบ่งบอกไม่เชื่อคำพูดกันเลยสักนิด
“คนสวยยังไม่นอนอีกเหรอครับ”
“กำลังจะนอนแล้วแต่ได้เสียงรถก็เลยลุกขึ้นมาดูน่ะ”
“ขึ้นบ้านกันเถอะครับ” เดินไปกอดรอบเอวแม่ก่อนจะพาท่านเดินกลับขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง
“ว่าแต่ทำไมบ้านป้าพิมพ์ปิดไฟมืดสนิทขนาดนั้นเลย” ถามแม่ด้วยสีหน้าสงสัยเพราะปกติถึงจะหลับผมจะเห็นเปิดไฟหน้าบ้านไม่ก็สนามหญ้าไว้ตลอดไม่ปิดมืดสนิทขนาดนี้
“อ่อ บ้านนั้นไม่มีใครอยู่บ้านหรอกไปเอ้าท์ติ้งที่ต่างจังหวัดน่ะ” ขมวดคิ้วเป็นปมไม่มีใครอยู่เหร
