My friend. 33
วันต่อมา~
"ฟ้าใส ตื่นได้แล้ว ยายขี้เซา"
"อือออ" ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งที่หัวพลางเอามือขยี้ตาไปด้วย รู้สึกเหมือนจะไม่สบายเลยแฮะ
"สายแล้วนะ" เจ้าขุนพูดพร้อมกับก้มลงมาจูบหน้าผากฉันเบาๆ แล้วผละออกไป จะละมุนละไมเกินไปแล้วนะ
แล้วเมื่อคืนฉันก็โดนมันดุไปอีกชุดหนึ่งเต็มๆ ว่าไม่เชื่อใจมัน มันบอกว่าน้อยใจมากที่ฉันไม่เชื่อคำพูดของมัน มันบอกว่ามันผิดหวังในตัวฉัน เพราะคิดว่าฉันจะรู้จักมันดีกว่านี้ ฉันก็สำนึกและรู้สึกผิดนะ คงจะจริงอย่างที่มันว่านั่นแหละ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ แท้ๆ แต่ฉันกลับเชื่อคนอื่นมากกว่ามัน
มันก็บอกฉันอีกว่า ตามจริงมันกะจะงอนฉันให้นานกว่านี้ แต่มันก็ทนไม่ไหวและคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไรถ้าจะทำแบบนั้น สู้รีบๆ เคลียร์ปัญหาแล้วเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า ซึ่งก็ดีแล้วที่มันคิดแบบนี้ ไม่งั้นฉันคงเป็นอีโง่ที่ไม่รู้อะไรเลย
"โอ๊ย! " ฉันร้องขึ้น
