My friend. 26
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป~
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันตื่นมาเปิดร้านก่อนเวลา ปกติฉันจะเปิดร้านสิบเอ็ดโมง แต่หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันมาเปิดร้านตั้งแต่เก้าโมงและปิดร้านดึกตลอด เพราะการนอนอยู่ห้องทำให้ความคิดฉันฟุ้งซ่าน แถมยังนอนไม่หลับ เลยต้องรีบออกมาอยู่ที่ร้านดีกว่า ช่วงนี้ก็เริ่มมีลูกค้าเข้ามาบ้างแล้ว มีเข้ามาเรื่อยๆ เพราะบริษัทโฆษณาหลายที่เริ่มทำการโพรโมตแบรนด์ให้ฉันอีกครั้งแล้ว
ส่วนเจ้าขุนฉันก็ไม่ได้คุยไม่ได้เจอมันอีกเลยตั้งแต่วันนั้น ซึ่งมันก็ดีแล้วล่ะ แต่จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าเจ้าขุนมันจะทำแบบนี้กับฉันไปทำไม คิดยังไงฉันก็คิดไม่ออกเลย แต่สุดท้ายฉันก็ต้องตระหนักคิดว่า คนทำก็คือคนทำ ไม่ว่าเหตุผลมันจะคืออะไร ยังไงมันก็คือคนทำ
"ทำหน้าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากแต่เช้าอีกละ" ยายต้นหอมเปิดประตูเข้ามาเอ่ยทักฉันพร้อมถือถุงโจ๊กเดินเข้ามาในร้าน ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่า
