เพลิงรักในอดีต

ความจริงที่แสนเจ็บปวด...2

“ใช่” ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างยอมจำนน เปล่าประโยชน์ที่เขาจะไม่ยอมบอกความจริงกับเธอ เขาได้แต่ภาวนาอย่าให้เธอรู้เรื่องดุจดาวเลย แต่แล้วคำภาวนาของเขาก็ไม่เป็นผล เมื่อเรื่องที่หญิงสาวถามเรื่องต่อมานั่นก็คือเรื่องของดุจดาว

“แล้วผู้หญิงที่ชื่อดุจดาวคือใครคะ” พิมลดาเอ่ยถามด้วยความเจ็บปวด ถ้าเรื่องแรกคือเรื่องจริง เรื่องที่สองที่เธอถามก็คงไม่ใช่ข่าวโคมลอยอย่างแน่นอน

“คู่หมั้นของพี่เอง” ชนายอมรับความจริง นาทีนี้เขาคงต้องอธิบายเรื่องทุกอย่างให้หญิงสาวฟัง ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะเสียเธอไปตลอดกาล

“แล้วพี่นามาหลอกพิมทำไม” เสียงของหญิงสาวนั้นอ่อนแรงเหลือเกิน ตอนนี้เธอรู้สึกตัวว่าตนเองเป็นคนโง่ที่โดนเขาหลอกตลอดเวลาที่คบกัน

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะพิม พี่กับดุจดาวหมั้นหมายกันเพราะผู้ใหญ่ แต่พี่กำลังพยายามที่จะยกเลิกการหมั้นหมายครั้งนี้อยู่ พี่ถึงไม่ยอมบอกพิม พี่รอให้พี่เคลียร์ตัวเองได้ก่อน พี่ถึงจะยอมบอกเรื่องทั้งหมดกับพิม” ชนาเอ่ยออกมาเสียงเศร้า เขารู้ว่าพิมลดากำลังรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

“แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรถ้ามาอธิบายตอนนี้ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ยังปิดบังกันได้ แล้วพี่จะให้พิมเชื่ออะไรพี่ได้อีก” น้ำตาของหญิงสาวไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาย

“พี่ขอโทษพิม แต่พี่ไม่ได้มีเจตนาจะปิดบังพิมจริงๆ นะ พี่แค่อยากให้ทุกเรื่องมันจบก่อน พี่ถึงจะพาพิมไปพบกับคุณพ่อคุณแม่” สิ่งที่ชายหนุ่มพูดมาทั้งหมดมันคือความจริง แต่คำพูดของชายหนุ่มมันไร้ซึ่งความน่าเชื่อถือเสียแล้วสำหรับหญิงสาว

“เลิกโกหกพิมได้แล้วค่ะ ต่อไปนี้เราเลิกกัน พิมไม่สามารถอยู่กับคนที่โกหกพิมมาตลอด และที่สำคัญรู้ไว้อย่างนะคะ พิมไม่เคยตื่นเต้นเรื่องเงิน ไม่ว่าพี่จะรวยหรือจน พิมก็จะรักเพราะพิมรักพี่ ไม่ใช่เงินของพี่” พิมลดากล่าวเสียงเย็น นาทีนี้เธอไม่สามารถให้อภัยชายหนุ่มได้เลย เธอไม่รู้ว่าเขาโกหกอะไรเธอไว้อีกหรือเปล่า

“พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะพิม ให้โอกาสพี่ได้แก้ตัวอีกรอบเถอะนะ นอกจากเรื่องนี้แล้ว พี่ก็ไม่มีเรื่องอะไรปิดบังพิมแล้ว” ชนาเอ่ยเสียงเศร้า ดูเหมือนว่าความเด็ดเดี่ยวของหญิงสาว ทำให้เขารู้สึกหวั่นใจเป็นอย่างมาก

“ปล่อยพิมไปเถอะค่ะ พิมไม่สามารถมองหน้าพี่โดยไม่คิดอะไรเลยได้อีกแล้ว เราจบกันตรงนี้ดีกว่าให้จบตรงที่เราเกลียดกันจนมองหน้ากันไม่ติด” พิมลดาเด็ดเดี่ยวเสียจนชายหนุ่มรู้สึกหวั่นใจ วันนี้เขาควรจะปล่อยเธอไปก่อน ไว้เธอใจเย็นกว่านี้แล้ว เขาจึงคุยเพื่อปรับความเข้าใจกับเธออีกรอบ ตอนนี้พิมลดาเปรียบเหมือนน้ำเชี่ยว ที่เขาไม่ควรเอาเรือไปขวาง

“เอาที่พิมสบายใจแล้วกัน แต่พี่บอกไว้ก่อนว่ายังไงพี่ก็ไม่มีทางเลิกกับพิมแน่นอน” ชายหนุ่มกล่าวจริงจัง แต่หญิงสาวไม่ทนฟังให้จบประโยคด้วยซ้ำ เธอเดินออกไปจากห้องของชายหนุ่มทั้งน้ำตา ในขณะที่ชนาได้แต่มองตามหญิงสาวด้วยความหนักใจ