และแล้วเวลาที่ชนารอคอยก็มาถึง เมื่อรถโรงเรียนมาส่งเด็กชายฮาเปอร์ที่ร้าน เด็กน้อยรีบวิ่งเข้ามาหามารดาด้วยความดีใจ
“หม่ามี้...” เสียงเล็กๆ ของเด็กชายทำให้พิมลดาเงยหน้าจากงานที่ทำ ก่อนจะเดินไปรับตัวบุตรชายจากคุณครู พร้อมทั้งอุ้มบุตรชายขึ้นมาในอ้อมกอดก่อนจะหอมฟอดใหญ่ไปที่แก้มทั้งสองข้างของเด็กชาย
“คิดถึงที่สุดเลยครับ” พิมลดาอ่อนโยนป็นอย่างมากเมื่อเธออยู่กับบุตรชาย
“ฮาเปอร์ก็คิดถึงหม่ามี้เหมือนกันครับ” เด็กน้อยรีบบอกอย่างไม่น้อยหน้า ส่งผลให้คนที่แอบมองสองแม่ลูกอยู่ดังเช่นชนาต้องลอบยิ้มกับภาพตรงหน้า
“ไปกินขนมกันครับ หม่ามี้เตรียมไว้ให้แล้ว” พิมลดาอุ้มเด็กน้อยพาเดินมาที่โต๊ะซึ่งเธอเตรียมขนมไว้ให้แล้ว เธอพยายามเลี่ยงไม่สนใจชนา ตอนนี้เธอทำราวกับว่าชายหนุ่มเป็นอากาศธาตุ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด เขาจงใจเดินไปนั่งที่โต๊ะที่เธอจัดขนมไว้ให้เด็กชายฮาเปอร์ โดยไม่ได้สนใจสายตาดุที่หญิงสาวส่งไปใ
