สงสัย...1
444 คำ
“นั่นสินะ ฉันไม่น่าถามเลย” ความเศร้ายังเจืออยู่ในแววตา เธอคือผู้หญิงที่เขารักมาก แต่เธอกลับทำร้ายจิตใจของเขาอย่างเลือดเย็น
“หม่ามี้ ฮาเปอร์กลับมาแล้วครับ” เด็กน้อยวิ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างบทสนทนาของทั้งคู่ แต่สรรพนามที่เด็กน้อยใช้เรียกพิมลดามันทำให้ชนาต้องมองหน้าหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปมองหน้าเด็กน้อย แล้วก็ต้องสงสัยเป็นอย่างมาก เพราะเด็กชายมีหน้าตาที่ละม้ายคล้ายกับเขามาก
“สวัสดีครับ หนูน้อยฮาเปอร์ มากินขนมกับลุงมั้ยครับ” ด้วยความสงสัย ทำให้ชนารีบเขาไปหาเด็กชายทันที เขาอยากรู้ว่าเด็กน้อยเป็นลูกของพิมลดากับเขาหรือเปล่า
“ปล่อยตาหนูเดี๋ยวนี้ แล้วกรุณาออกไปจากร้านของฉัน ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ” หญิงสาวเริ่มมองออกว่าชายหนุ่มสงสัยในตัวเธอและลูก เธอจำเป็นต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
“แต่ฮาเปอร์อยากกินขนมครับ” เด็กน้อยรีบบอกมารดา เพราะโดนชนาเอาขนมมาล่อ
“เดี๋ยวหม่ามี้เอามาให้กิน มาหาหม่ามี้สิครับ” พิมลดาพยายามที่จะเรียกลูกน้อยกลับมาหาตน แต่เด็กน้อยกลับสนใจผู้ที่มาใหม่มากกว่า เนื่องจากขนมที่เขาเอาออกมาจากในกระเป๋ามันล่อตาล่อใจเด็กน้อยเหลือเกิน
“แต่ฮาปอร์อยากกินอันนี้มากกว่า” เด็กน้อยมองไปที่ขนมของชนาตาละห้อย
“อย่าห้ามเด็กเลยน่า ถ้าพิมบริสุทธิ์ใจก็ปล่อยเขาให้มากินขนมกับพี่” ชนาเริ่มมั่นใจว่าหญิงสาวต้องมีอะไรปิดบังเขาอยู่ และเรื่องนั้นคงไม่พ้นเรื่องเด็กชายฮาเปอร์อย่างแน่นอน
“ฉันไม่ได้มีอะไรปิดบังซะหน่อย อยากจะทำอะไรก็ตามใจ” เมื่อไม่สามารถห้ามเขาได้ เธอก็เดินกลับไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกับเดินไปเดินมาราวกับหนูติดจั่น เธอจะทำอย่างไรดี ถ้าชนารู้ความจริงเรื่องเด็กชายฮาเปอร์ เขาจะต้องพรากเด็กชายฮาเปอร์ไปจากเธออย่างแน่นอน
เมื่อได้รับคำอนุญาตจากหญิงสาว เขาก็เดินจูงมือเด็กน้อยไปนั่งที่โต๊ะ ก่อนที่จะส่งขนมที่เขาใช้ล่อเด็กน้อยให้ตามสัญญา เด็กชายฮาเปอร์มองชนาด้วยรอยยิ้ม มันน่าแปลกใจเป็นอย่างมากที่เขารู้สึกรักและเอ็นดูเด็กน้อยคนนี้มาก เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นลูกของพิมลดากับใครกันแน่
- ผู้เขียน
