“แล้วเด็กคนนี้…” แบรดลีย์มองฝาแฝดคนพี่ที่เขาอุ้มอยู่ “ชื่อจอร์แดน เป็นพี่ชายของจัสติน ส่วนผมเป็นพ่อของเด็กแฝดคู่นี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
ชนินธรรู้สึกว่าโลกกำลังหยุดหมุน พรพระพายบอกเขาว่าเด็กเป็นลูกของเธอ ส่วนไอ้ฝรั่งโคตรหล่อตรงหน้าที่อุ้มลูกเข้ามาบอกว่าตัวเองเป็นพ่อของเด็ก
จะให้คิดยังไงนอกจาก...
ลิลลี่เตรียมอาหารจนเสร็จแล้ว เพราะคุณแบรดลีย์บอกว่า วันนี้จะพาภรรยากลับมาทานข้าวพร้อมลูกๆ เธอไม่ค่อยรู้เรื่องราวชีวิตคู่ของเจ้านายหนุ่มก่อนหน้านี้มากนัก เพราะเพิ่งมารับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงได้ไม่นานระหว่างที่รอเรียกสัมภาษณ์งาน
แต่คุณแบรดลีย์ใจดีแล้วก็หน้าตาดีมาก ลิลลี่แอบอมยิ้มเขิน เขาอบอุ่น น่ารัก เสียแต่ว่ามีมิชชั่นชัดเจนในเป้าหมายการมาเมืองไทย
‘ง้อเมีย’
ลิลลี่จึงมองเขาเป็นเพียงนายจ้างที่ดี หมดสิทธิ์จะคิดเรื่องอื่น จ่ายค่าแรงให้ค่อนข้างสูงมาก คงมากกว่างานประจำที่เธอกำลังส่งใบสมัครอีก ลิล
