คนเจ้าเล่ห์ยิ้มพร่าพราย “ถ้าฉันไม่สนใจลูกสาวเจ้าของบริษัท คิดว่าฉันจะเอาเงินทุนมหาศาลมาอุดรอยรั่วให้ซีเชฟเหรอ คนอย่างฉันเป็นนักธุรกิจ ที่ทำลงไป หวังทั้งกำไรและลูกสาวเจ้าของบริษัท”
ส่วนพรพระพายรู้สึกราวกับถูกเขายืนมองร่างเปลือย ให้ตายเถอะ นี่แค่สายตาของเขานะ ยังไม่อยากนึกถึงมือไม้และปากร้อนผ่าวของเขาที่เคยใช้กับร่างกายของเธอเลย จู่ๆ พรพระพายก็รู้สึกไม่อยากยืนต่อหน้าเขา
พรพระพายกลอกตารัวๆ รู้สึกขัดเชิล จนทำอะไรไม่ถูก“ฉันจะไปดูลูก ส่วนคุณกลับไปได้แล้วค่ะ หลายวันนี้คุณคงไม่ได้พัก คุณเองก็มีธุรกิจมากมายจะได้มีเวลาเคลียร์ตัวเอง ฉันจะเลี้ยงแกให้เอง ไว้ใจฉันได้ ฉันเคยเลี้ยงเด็กมาก่อน วันพรุ่งนี้ค่อยมารับแกกลับแล้วกันค่ะ”
พรพระพายจะเดินหนีแต่ก็ถูกร่างสูงกำยำราวยักษ์ปักหลั่นมาขวางไว้ ดวงตาคมกริบจ้องมองหน้าสวยของเมีย
“ฉันพาลูกมาเยี่ยมเธอ ไม่ได้หมายความว่าจะให้แกค้างกับพายสักหน่อย ลูกอยากมีแม่ แต
