“พ่อเข้าใจแล้ว งั้นแกรีบไปเถอะ หลานสองคนพ่อดูได้” นายพรประภัสร์ขันอาสาเพราะแฝดอ้วนน่ารักดี เขาห่างไกลจากการเลี้ยงลูกมานาน พอรู้ว่ามีหลานนายพรประภัสร์ปลาบปลื้มดีใจ เพราะมั่นใจในสายตาตัวเอง
“ขอบคุณมากนะคะพ่อ”
พรพระพายหันไปหาสองแฝดแล้ววาดแขนออกกว้าง โอบลูกทั้งสองให้เข้ามาใกล้
“อีกไม่นานแม่ก็จะได้เป็นแม่อยากถูกต้องตามกฏหมายของจอร์แดนกับจัสตินแล้ว รอแม่ไม่นานนะครับ”
พรพระพายก้มลงจุ๊บหน้าผากลูกทั้งสอง ก่อนจะเดินออกไปหาแบรดลีย์ที่รถ
เด็กน้อยสองคนมองหน้ากันไปมา
“แอ๊ แอ๊” จัสตินเริ่มก่อนเขารีบถามพี่ชายว่า แด๊ดกับมามี้ไปไหน
จอร์แดนมองตามหลังพ่อและแม่ไป เขาหันมาตอบน้องชาย
“แอ๊ แอ๊”
สงสัยไปหานางมาเพิ่ม ดีใจจัง จะได้น้องใหม่ เบื่อเด็กเอาแต่ใจจะแย่แล้ว
คราวนี้จัสตินเลยแหกปากร้องใหญ่ จอร์แดนยกมือปิดปาก แล้วเดินเข้าไปกอด ก้มลงจุ๊บเหม่งน้อ
นายพรประภัสร์มองแล้วไม่เข้าใจ สองแฝดเป็นอะไรกัน สักพักพี
